Στα μπλόκα…

Σήμερα πήγα στις Σέρρες για την κηδεία μιας θειάς μου. Η κηδεία ήταν στις 11.30 κι έφυγα από Θεσσαλονίκη στις 8 μη τυχόν και καθυστερήσω σε κανένα μπλόκο. Ο δρόμος ήταν ανοιχτός, αλλά στο Στρυμονικό είδα 20-30 τρακτέρ αραγμένα στις άκρες.

Επειδή έχω και το μικρόβιο του ΠΑΟΚτσή, σκέφτηκα μήπως μου κάνουν κανένα χουνέρι στην επιστροφή και "δω" το ματς ραδιοφωνικά. Σταμάτησα λοιπόν και τους ρώτησα αν έχουν κανένα κλείσιμο στο πρόγραμμα, κι ένας τους μου λέει «μπαααα…δε νομίζω», το ύφος του όμως δεν μου πολυάρεσε. Τέλος πάντων, 2 η ώρα ξεκίνησα την επιστροφή, και στην διασταύρωση της Ηρακλειάς, να η ουρά από νταλίκες και ΙΧ που τα είχε σταματήσει η τροχαία διότι στο Στρυμονικό είχαν κλείσει το δρόμο και θα τον άνοιγαν στις 14.30. Πάλι καλά, σκέφτηκα, 12 λεπτά θα περιμένουμε.

Εσύ είσαι που το λες; Εμφανίζεται ένα περιπολικό ερχόμενο από το μπλόκο και ο αξιωματικός μας λέει «επειδή πέρασαν από κάτι αγροτικούς δρόμους καμιά δεκαριά με τετρακίνητα και διαμαρτυρήθηκαν στο μπλόκο, οι αγρότες θύμωσαν και θ’ ανοίξουν το δρόμο στις 16.00» (ξέρετε δεν θέλουν να έρχονται φάτσα μ’ αυτούς που ταλαιπωρούν)
Κι αν ξαναθυμώσουν στρατηγέ μου, του λέω, και το πάνε για 18.00, 19.00, 20.00, ανάλογα με το θυμόμετρο, τι γίνεται;

"Τι να σας πω, πηγαίνετε μέσω Ηρακλειάς και Κιλκίς", μου απάντησε.
Δεν σήκωνε ρίσκο, ξεκίνησα ελπίζοντας ότι δεν θα πέσω σε κανέναν αγρότη θυμωμένο με τη γυναίκα του ή που έχασε λεφτά στους κουλοχέρηδες του ΙΝΤΕΡΝΕΤ ΚΑΦΕ, κι είχε βάλει το αγροτικό του κάθετα στο δρόμο.

Ήμουν τυχερός, έφτασα στο σπίτι στις 17.35