12 Φημισμένα φαγάδικα
Ο τομέας στον οποίο η Θεσσαλονίκη αποβάλει το ανόητο «συν» και είναι πράγματι πρωτεύουσα, είναι το φαΐ και τα γλυκά. Στον τομέα «φαΐ» δεν μπορούμε να μην αναφέρουμε,
"τα Κούτσουρα" του Δαλαμάγκα περίφημη ταβέρνα στην οποία έκανε εμφανίσεις και ο Τσιτσάνης και την αναφέρει σ’ ένα τραγούδι του «πάμε πέρα στην Ακρόπολη στη Βάρνα, κι από ‘κεί στα Κούτσουρα του Δαλαμάγκα», βρισκόταν στην Νικηφόρου Φωκά κατεβαίνοντας αριστερά. Λίγο πιο κάτω και δεξιά άλλη εξαιρετική ταβέρνα «ο Βλάχος». Ταβέρνα επιπέδου που κάθε Αθηναίος θεωρούσε ότι έπρεπε να επισκεφθεί, ήταν ο «Κρικέλας» στου Βότση με ζωντανή ποικίλη μουσική και σπεσιαλιτέ κυνήγι. Εστιατόριο πολύ υψηλού επιπέδου χωρίς αντίστοιχα υψηλές τιμές, το «Όλυμπος Νάουσα» στην αρχή της παλιάς παραλίας μετά την πλατεία Ελευθερίας. Τα «σουτζουκάκια στου Ρογκότη», που πήραν το όνομα από την οδό που βρισκόταν τότε, μια κάθετο από την Τσιμισκή προς την πλατεία Ελευθερίας, ήταν ακόμα ένα σημείο αναφοράς κάθε καλοφαγά που επισκεπτόταν την πόλη. Εξαιρετικές ψησταριές η «Κληματαριά» στην Αγίας Σοφίας πριν την Μητρόπολη για γύρο, που αργότερα μετακόμισε και στη συνέχεια χάθηκε, το «Άριστον» στη Διαγώνιο που εξακολουθεί και σήμερα στην Δημητρίου Γούναρη με εκπληκτικό γύρο και σουτζουκάκια αλλά και εξαιρετική μελιτζανοσαλάτα και ρωσική. Πολύ καλή ψησταριά και τα «Πράσινα Φανάρια» κοντά στο αεροδρόμιο για όσους είχαν αυτοκίνητο, με αρνάκι σούβλας κοκορέτσια κλπ. Η «Αλεπού» στην Τσιμισκή, συνήθως για περιποιημένο σάντουϊτς με σουβλάκι ή σουτζουκάκι. Στην παλιά παραλία πολύ καλό ζυθεστιατόριο «ο Στρατής». Στις συνοικίες, φημισμένος για οτιδήποτε έμπαινε στη σούβλα ο «Σαΐτης» στα Κάστρα, και για σπέσιαλ κοτόπουλο σούβλας ο «Κρητικός» στην Τούμπα που σέρβιρε σε λαδόλολλα συνοδεία εξαιρετικής βαρελίσιας ρετσίνας. Στα Κάστρα βρισκόταν και ο "Κουλούρης" ο Παοκτσής με διάφορες σπεσιαλιτέ σ’ ένα μαγαζί γεμάτο με φωτογραφίες του ΠΑΟΚ.
Οι ψαροταβέρνες τόσο πολλές και εξαιρετικές, δεν είναι δυνατό να απαριθμηθούν. Βρισκόταν σε διψήφιο αριθμό στην Κρήνη και 2-3 στην περιοχή Σαλαμίνα στην αρχή της Μπότσαρη. Και βέβαια να κλείσουμε με τα «μπακαλιαράκια» στο λιμάνι και τα λεγόμενα «βρώμικα» στη Μοδιάνο και στα Λαδάδικα επί της Τσιμισκή. Είναι σίγουρο ότι στη Θεσσαλονίκη τα σημεία γαστριμαργικής απόλαυσης είναι αμέτρητα, εδώ αναφέρθηκαν λίγα και χαρακτηριστικά όπως θα γίνει και για τα γλυκατζήδικα που θα ακολουθήσουν.
Ο τομέας στον οποίο η Θεσσαλονίκη αποβάλει το ανόητο «συν» και είναι πράγματι πρωτεύουσα, είναι το φαΐ και τα γλυκά. Στον τομέα «φαΐ» δεν μπορούμε να μην αναφέρουμε,
"τα Κούτσουρα" του Δαλαμάγκα περίφημη ταβέρνα στην οποία έκανε εμφανίσεις και ο Τσιτσάνης και την αναφέρει σ’ ένα τραγούδι του «πάμε πέρα στην Ακρόπολη στη Βάρνα, κι από ‘κεί στα Κούτσουρα του Δαλαμάγκα», βρισκόταν στην Νικηφόρου Φωκά κατεβαίνοντας αριστερά. Λίγο πιο κάτω και δεξιά άλλη εξαιρετική ταβέρνα «ο Βλάχος». Ταβέρνα επιπέδου που κάθε Αθηναίος θεωρούσε ότι έπρεπε να επισκεφθεί, ήταν ο «Κρικέλας» στου Βότση με ζωντανή ποικίλη μουσική και σπεσιαλιτέ κυνήγι. Εστιατόριο πολύ υψηλού επιπέδου χωρίς αντίστοιχα υψηλές τιμές, το «Όλυμπος Νάουσα» στην αρχή της παλιάς παραλίας μετά την πλατεία Ελευθερίας. Τα «σουτζουκάκια στου Ρογκότη», που πήραν το όνομα από την οδό που βρισκόταν τότε, μια κάθετο από την Τσιμισκή προς την πλατεία Ελευθερίας, ήταν ακόμα ένα σημείο αναφοράς κάθε καλοφαγά που επισκεπτόταν την πόλη. Εξαιρετικές ψησταριές η «Κληματαριά» στην Αγίας Σοφίας πριν την Μητρόπολη για γύρο, που αργότερα μετακόμισε και στη συνέχεια χάθηκε, το «Άριστον» στη Διαγώνιο που εξακολουθεί και σήμερα στην Δημητρίου Γούναρη με εκπληκτικό γύρο και σουτζουκάκια αλλά και εξαιρετική μελιτζανοσαλάτα και ρωσική. Πολύ καλή ψησταριά και τα «Πράσινα Φανάρια» κοντά στο αεροδρόμιο για όσους είχαν αυτοκίνητο, με αρνάκι σούβλας κοκορέτσια κλπ. Η «Αλεπού» στην Τσιμισκή, συνήθως για περιποιημένο σάντουϊτς με σουβλάκι ή σουτζουκάκι. Στην παλιά παραλία πολύ καλό ζυθεστιατόριο «ο Στρατής». Στις συνοικίες, φημισμένος για οτιδήποτε έμπαινε στη σούβλα ο «Σαΐτης» στα Κάστρα, και για σπέσιαλ κοτόπουλο σούβλας ο «Κρητικός» στην Τούμπα που σέρβιρε σε λαδόλολλα συνοδεία εξαιρετικής βαρελίσιας ρετσίνας. Στα Κάστρα βρισκόταν και ο "Κουλούρης" ο Παοκτσής με διάφορες σπεσιαλιτέ σ’ ένα μαγαζί γεμάτο με φωτογραφίες του ΠΑΟΚ.
Οι ψαροταβέρνες τόσο πολλές και εξαιρετικές, δεν είναι δυνατό να απαριθμηθούν. Βρισκόταν σε διψήφιο αριθμό στην Κρήνη και 2-3 στην περιοχή Σαλαμίνα στην αρχή της Μπότσαρη. Και βέβαια να κλείσουμε με τα «μπακαλιαράκια» στο λιμάνι και τα λεγόμενα «βρώμικα» στη Μοδιάνο και στα Λαδάδικα επί της Τσιμισκή. Είναι σίγουρο ότι στη Θεσσαλονίκη τα σημεία γαστριμαργικής απόλαυσης είναι αμέτρητα, εδώ αναφέρθηκαν λίγα και χαρακτηριστικά όπως θα γίνει και για τα γλυκατζήδικα που θα ακολουθήσουν.
8 σχόλια:
Μιαμ μιαμ μιαμ,
Μου άνοιξες την όρεξη και είναι η ώρα που πεινάω, αν και πάντα πεινάω!
Για τον Ολυμπο Νάουσα στα έχω πει.
Τωρα θυμήθηκα και τα σουτζουκάκια του Ρογκοτη. Και αυτα τα είχα λιανίσει! 10 - 10 τα τρωγα.
Που τρώγαμε γαρίδες με φέτα λεμονάτες και μύδια, δεν θυμάμαι!
Αλλά αυτά πριν πολλά χρόνια. Ημουνα μόλις 27 ανοίξεων, νέα και ωραία, γαμώ την ατυχία μου!
27 ε; Κάτσε να υπολογίσω πόσο μπορεί να είσαι τώρα... ;-)
μη πάρεις φόρα, είμαι κάτω απο 60!!!!!!
:) εν τάξει, όσο κι αν είναι κανείς αρκεί να τα 'χει καλά με τον εαυτό του και να χαίρεται τα χρόνια που ζεί..
ωραίος :)
από τα παραπάνω δεν είχα ακουστά την Αλεπού. ετοιμάζω σιγά-σιγά μια βάση δεδομένων με όλες τις ιστορικές ταβέρνες της θεσσαλονίκης (από την αρχή του 20 αιώνα) οπότε τέτοια άρθρα μου αρέσουν :)
γειά σου ταβερνοαλάνι (τι όνομα!) χαίρομαι που πέρασες...
ναι είναι αστείο το όνομα, αλλά τι να κάνουμε έπρεπε να βρω και εγώ ένα ψευδώνυμο :)
συνεχίζω και κοιτάω το μπλογκ σου.. όντας παθιασμένος με την ιστορία της πόλης (είμαι βλέπεις αρκετά νεότερος σου οπότε προσπαθώ να ζήσω το παρελθόν της πόλης ψάχνοντας γι' αυτό) μου αρέσουν οι μικρές ανέκδοτες ιστορίες της εποχής που διηγείσαι.
οκ ταβερνοαλάνι, θα χαρώ αν τα βρείς ενδιαφέροντα...
Δημοσίευση σχολίου