Πίσω σε σκοτεινές εποχές ο ΠΑΟΚ

Αποκλείστηκε χθες βράδυ από την συνέχεια του Κυπέλου ο ΠΑΟΚ, και αποκλείστηκε από μια ομάδα που ήταν (λέω εγώ) καλύτερή του. Καλύτερή του σαν ομάδα, σαν εικόνα μέσα στο γήπεδο, μια ομάδα που εγώ την εκτιμώ για το ποδόσφαιρο που παίζει, για την αγωνιστικότητα της, για την υγεία που αποπνέει. Μπορεί ο Ατρόμητος να μην έκανε ευκαιρίες, όπως και ο ΠΑΟΚ άλλωστε, αλλά έδειχνε άνετος, ήλεγχε τον αγώνα, ήταν καλύτερος στα χαφ, ευτύχησε να ισοφαρίσει στο τελευταίο λεπτό του αγώνα με την βοήθεια του αέρα, πήγε το ματς στην παράταση με «άλλο αέρα» και πήρε την νίκη-πρόκριση στο πρώτο λεπτό της παράτασης. Το αποτέλεσμα το βρίσκω δίκαιο μιας και ο ΠΑΟΚ προηγήθηκε με πέναλτι του οποίου όμως προηγήθηκε καταφανές οφσάιντ και στην συνέχεια δεν έκανε ούτε ένα σουτ στην κανονική διάρκεια της συνάντησης. Ο ΠΑΟΚ δεν ήταν καλός, όπως δεν ήταν ούτε με τον Πανιώνιο, ούτε με την ΑΕΚ. Είναι κουρασμένος και με βασικούς παίκτες εκτός φόρμας, κι όταν ο Δώνης έριξε στο παιγνίδι Μήτρογλου και Τάτο το γήπεδο άρχισε να γέρνει. Επίσης, ο κομβικός ρόλος του Γκαρσία έχει γίνει πιά αντιληπτός από τους αντιπάλους και όταν καταφέρνουν να τον περιορίσουν ο ΠΑΟΚ δεν έχει εναλλακτικό τρόπο ανάπτυξης. Δεν πιστεύω ότι η απουσία Βιερίνια και Κοντρέρας έχει χαμηλώσει την ομάδα τόσο όσο κάποιοι υποστηρίζουν. Η άμυνα και χωρίς τον Κοντρέρας συμπεριφέρεται γενικά καλά και μην ξεχνάμε ότι η εμφάνιση και ο θρίαμβος στον αγώνα με την Τότεναμ έγινε χωρίς τον Βιερίνια. Ο ΠΑΟΚ θα χρειαστεί μια περίοδο προσαρμογής σε μια γενικότερη αλλαγή σχεδιασμού και οι αλητείες μερικών σαν αυτές που ακολούθησαν μετά τον αγώνα, δεν βοηθάνε σ’ αυτό. Αυτή η μικρή, πολύ μικρή μερίδα που αισθάνεται αφεντικό του ΠΑΟΚ, είναι ο μεγαλύτερος εχθρός του διαχρονικά. Με τέτοιες συνθήκες, με την μόνιμη απειλή του "ντου" η ομάδα δεν έχει μέλλον.