Βαρειές κουβέντες

Είναι δυνατό να εκστομίζονται «ελαφρά τη καρδία» προς τους διαχειριστές των κοινών μας υποθέσεων κατηγορίες όπως εθελόδουλοι, εθνικοί μειοδότες, προδότες, πράκτορες των ξένων, υπηρέτες του διεθνούς και ντόπιου κεφαλαίου, δωσίλογοι, χουντικοί, ξεπουλητές της χώρας, καταστροφείς του λαού και άλλα καθόλου τιμητικά; Πόθεν διαπιστώνεται η ευθύνη τους για τις κατηγορίες που τόσο εύκολα τους αποδίδονται; Από τον διαρκή αγώνα τους και την κατ’ επανάληψη σωτηρία της χώρας με προσωπικό κόστος για τον καθένα τους; Από τα συνεχή μέτρα που παίρνουν προκειμένου η χώρα να μη καταστραφεί; Ή μήπως από την ανεργία που καλπάζει εξ αιτίας της κρίσης που προήλθε από την τεμπελιά και την ανικανότητα του λαού που μόνο να ζητάει ήξερε; Ή από την συνεχώς διογκούμενη κατηγορία των νεόπτωχων και νεοάστεγων που δεν είχαν την προνοητικότητα να βάζουν κάτι στην άκρη και με την πρώτη κακοτυχία βρέθηκαν να μην έχουν τίποτα; Μήπως από τα συμπεράσματα κάποιων οικονομικών εισαγγελέων που αβασάνιστα και αυθαίρετα λένε στις εισηγητικές τους εκθέσεις «από το σύνολο του συλλεγέντος αποδεικτικού υλικού και ιδίως από μαρτυρικές καταθέσεις προέκυψαν στοιχεία σχέσιν έχοντα με αξιόποινες πράξεις του νόμου περί ευθύνης υπουργών και πρόσωπα κατέχοντα συγκεκριμένες θέσεις στην κυβέρνηση της Ελλάδας». Ή το ακόμα πιο απίστευτο «σε πλείστες των μαρτυρικών καταθέσεων ρητώς γίνεται λόγος για διόγκωση και αυθαίρετο προσδιορισμό του δημοσίου ελλείμματος του 2009 αφενός και, αφετέρου, ευθυνών του τότε πρωθυπουργού , μελών της τότε κυβερνήσεως και τότε αρμοδίων υπουργών Οικονομικών». Ποιος νοήμων πολίτης δεν αντιλαμβάνεται ότι κάτι τέτοια αποσκοπούν στην μείωση του κύρους της κυβέρνησης ώστε αυτή να είναι σε μειονεκτική θέση απέναντι στους δανειστές με τους οποίους συζητά; Ακόμα και όσοι συνωστίστηκαν στο Σύνταγμα για μια σακούλα πατάτες και μια κρεμμύδια, για να εκθέσουν τη χώρα το έκαναν και όχι από ανέχεια τάχα. Τι να πρωτοσώσουν οι αγωνιστές αυτοί από όσα απαιτούν οι Τροϊκανοί που ήρθαν στην Ελλάδα εξ αιτίας των δικών μας λαθών και πασχίζουν κι αυτοί να μας σώσουν. Τι να πρωτοκάνει μια κυβέρνηση ώστε να εξασφαλίζονται κάθε τόσο οι δόσεις των δανείων, οι εξυπηρετήσεις των όρων των μνημονίων, των μεσοπρόθεσμων, των ενδιάμεσων, των εφαρμοστικών νόμων; Πώς να λειτουργήσει σχολεία, νοσοκομεία, ένοπλες δυνάμεις, από πού να πληρώσει τα χημικά των ΜΑΤ που απεγνωσμένα πασχίζουν να τηρήσουν την έννομη τάξη απέναντι στις κάθε λογής διαμαρτυρίες; Από πού να βρεθούν λεφτά για να πληρώσει μισθούς και συντάξεις που βέβαια κάτω από τόσο κρίσιμες στιγμές αναγκάστηκε να περικόψει παρά τη θέλησή της. Λίγη κατανόηση. Ήρθαν πάλι αυτοί οι τοκογλύφοι και ζητάνε μείωση κατώτατου μισθού, κατάργηση 13ου και 14ου, κατάργηση συλλογικών συμβάσεων, μείωση των δαπανών για την άμυνα και την υγεία, μείωση επικουρικών συντάξεων. Κι ελάτε στη θέση του εκπαιδευόμενου υπουργού επικρατείας Παντελή Καψή που δια τηλεοράσεως αναρωτιέται «Τι απαντάς όταν σου λένε ότι ο κατώτατος μισθός είναι μεγαλύτερος από της Ισπανίας της Πορτογαλίας αλλά και των ανατολικών χωρών της περιοχής μας; Τι τους απαντάς;»
Εδώ σας θέλω, εσείς βέβαια μπορεί να τους διαολοστέλνατε όλους, τροϊκανους και κυβέρνηση μαζί, αλλά τότε θα κοβόταν μισθοί και συντάξεις με μιας. Ενώ τώρα; Σιγά σιγά και λίγο λίγο, μπορεί στο τέλος κάτι να σας μείνει.
Για συνέλθετε παρακαλώ…