Βρικόλακες

Έχω προσέξει τελευταία πως 3-4 μέρες τη βδομάδα υπάρχουν στην ελληνική τηλεόραση ταινίες ή σειρές με βρικόλακες (ενίοτε και λίγα φαντάσματα). Αμερικανικές παραγωγές βέβαια που προορίζονται κυρίως για το αμερικανικό κοινό και δευτερευόντως για οποιοδήποτε ενδιαφερόμενο κανάλι ανά τον κόσμο. Όσον αφορά τους αμερικανούς το πράγμα είναι φυσιολογικό για έναν λαό ο οποίος ενημερώθηκε από τον εθνικό οργανισμό υγείας και πρόληψης «τι να κάνει σε περίπτωση που δεχτεί επίθεση από ζόμπι»!!! Ο μέσος αμερικανός έχει ενημερωθεί από την κινηματογραφική του βιομηχανία για τους κινδύνους που απειλούν τη μακαριότητά του, καρχαρίες, κροκόδειλοι, πιράνχας, ακρίδες, αράχνες, φίδια, εξωγήινοι, μουσουλμάνοι, αυτονομημένοι υπερυπολογιστές και άλλα τρομερά που αντικατέστησαν τους Ινδιάνους και τους κομμουνιστές. Οι Έλληνες όμως τι να φοβηθούν από βρικόλακες; Όταν και αν έρθουν ποτέ, θα ψοφήσουν από την πείνα μιας και δεν θα μας έχει μείνει και πολύ αίμα με τους ντόπιους που έχουμε μπλέξει. Όχι βέβαια πως είναι βρικόλακες οι δικοί μας, αλλοίμονο, κυκλοφορούν και στο φως της μέρας, δεν έχουν μεγάλους κυνόδοντες, από τα χείλη τους δεν στάζει αίμα, δεν φοβούνται Σταυρό και σκόρδα (τα τελευταία κάποιοι τα αποφεύγουν για άλλους λόγους) αλλά η δράση τους μπορεί να παρομοιασθεί με των ορίντζιναλ. Το αίμα που πίνουν έχει άλλη σύνθεση, αποτελείται από όνειρα κι ελπίδες σε ίσα μέρη, και είναι ζωογόνο όσο και το πραγματικό που ρέει στις φλέβες. Και τα όνειρα και οι ελπίδες σβήνουν την ίδια στιγμή που το αίμα αρχίζει να παγώνει.