Aναφερόμενος στην ανωνυμία των bloggers, ο υπ. Δικαιοσύνης Μιλτ. Παπαϊωάννου είπε: «Θα δίνεται η δυνατότητα στις διωκτικές αρχές να εντοπίζουν όσους επιχειρούν να προσβάλλουν δικαιώματα των πολιτών, να εκβιάζουν, να απειλούν, να συκοφαντούν δίχως τιμωρία» Μάλιστα… Για όσους προσβάλλουν δικαιώματα των πολιτών (όπως κεκτημένο επίπεδο διαβίωσης), εκβιάζουν (με ψευτοδιλήμματα και ψευτοαδιέξοδα), απειλούν (με πτωχεύσεις και αδυναμία καταβολής μισθών και συντάξεων) συκοφαντούν (τεμπέληδες-ομοτράπεζοι-αντιπαραγωγικοί), διωκτικές αρχές δεν υπάρχουν.
Η Δημοκρατία στην Ελλάδα έχει πεθάνει προ πολλού. Αυτοί που την σκότωσαν, φυσικοί και ηθικοί αυτουργοί, συνένοχοι συνεργάτες και σιωπηλοί μάρτυρες, απλά περιφέρουν το ζόμπι της στα κανάλια θέλοντας να πείσουν και να πεισθούν ότι είναι ζωντανή. Ένα ζόμπι τρισάθλιο και φτιασιδωμένο σαν κάτι γριές που πασχίζουν να φανούν κοριτσόπουλα. Από νωρίς το πρωί μέχρι αργά το βράδυ τους βλέπεις όλους αυτούς στις τηλεοράσεις περισσότερο παρά στη βουλή. Εκεί πασχίζουν να δείξουν ότι αντιμετωπίζουν τα προβλήματα τάχα ασχολούμενοι με τη λύση τους, σαν τα μικρά παιδιά που όταν μένουν μόνα πλάθουν με τη φαντασία τους πρόσωπα και καταστάσεις. Κι αν οι φαντασιώσεις στην παιδική ηλικία είναι συχνά λίκνο δημιουργίας, στους ενήλικες και δη πολιτικούς είναι επικίνδυνες.
Στους ισχυρισμούς της κυβέρνησης (και των συνοδοιπόρων της) για πετυχημένη πορεία προς την έξοδο από την κρίση, δεν θα απαντήσω εγώ. Θα χρησιμοποιήσω τα λόγια ενός πολύ μεγάλου*. «Εκείνο το μικρό δεντροπερίβολο θα ‘ναι τον ερχόμενο χρόνο ένα κομμάτι κάποιου μεγάλου τσιφλικιού, γιατί το χρέος θα ‘χει πνίξει τον σημερινό ιδιοκτήτη. Τούτο ‘δω το αμπέλι θα γίνει κτήμα της τράπεζας. […] και ο λαός βλέπει τη σημερινή χρεωκοπία. Και μες στα μάτια του πεινασμένου λαού η οργή μεστώνει. Μες στη ψυχή του πεινασμένου λαού μεστώνουν και βαραίνουν τα σταφύλια της οργής, βαραίνουν για τον τρύγο.»
*Τζον Στάινμπεκ «Τα σταφύλια της οργής» 1939
Η Δημοκρατία στην Ελλάδα έχει πεθάνει προ πολλού. Αυτοί που την σκότωσαν, φυσικοί και ηθικοί αυτουργοί, συνένοχοι συνεργάτες και σιωπηλοί μάρτυρες, απλά περιφέρουν το ζόμπι της στα κανάλια θέλοντας να πείσουν και να πεισθούν ότι είναι ζωντανή. Ένα ζόμπι τρισάθλιο και φτιασιδωμένο σαν κάτι γριές που πασχίζουν να φανούν κοριτσόπουλα. Από νωρίς το πρωί μέχρι αργά το βράδυ τους βλέπεις όλους αυτούς στις τηλεοράσεις περισσότερο παρά στη βουλή. Εκεί πασχίζουν να δείξουν ότι αντιμετωπίζουν τα προβλήματα τάχα ασχολούμενοι με τη λύση τους, σαν τα μικρά παιδιά που όταν μένουν μόνα πλάθουν με τη φαντασία τους πρόσωπα και καταστάσεις. Κι αν οι φαντασιώσεις στην παιδική ηλικία είναι συχνά λίκνο δημιουργίας, στους ενήλικες και δη πολιτικούς είναι επικίνδυνες.
Στους ισχυρισμούς της κυβέρνησης (και των συνοδοιπόρων της) για πετυχημένη πορεία προς την έξοδο από την κρίση, δεν θα απαντήσω εγώ. Θα χρησιμοποιήσω τα λόγια ενός πολύ μεγάλου*. «Εκείνο το μικρό δεντροπερίβολο θα ‘ναι τον ερχόμενο χρόνο ένα κομμάτι κάποιου μεγάλου τσιφλικιού, γιατί το χρέος θα ‘χει πνίξει τον σημερινό ιδιοκτήτη. Τούτο ‘δω το αμπέλι θα γίνει κτήμα της τράπεζας. […] και ο λαός βλέπει τη σημερινή χρεωκοπία. Και μες στα μάτια του πεινασμένου λαού η οργή μεστώνει. Μες στη ψυχή του πεινασμένου λαού μεστώνουν και βαραίνουν τα σταφύλια της οργής, βαραίνουν για τον τρύγο.»
*Τζον Στάινμπεκ «Τα σταφύλια της οργής» 1939
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου