Τα κεφάλια (ξανά) μέσα!

Πριν τις βουλευτικές εκλογές έδωσα (ο μ@λ@κ@ς) βάση στα λεγόμενα του απατεώνα που μας κυβερνά. Δεν τον ψήφισα βέβαια, (δεν είμαι τόσο…) άλλωστε ήταν φανερό ότι δεν χρειαζόταν την ψήφο μου, όμως με βάση την τότε οικονομική μου κατάσταση που όπως με διαβεβαίωνε θα γινόταν και λίγο καλύτερη, πήρα μολύβι και χαρτί και αποφάσισα να αλλάξω το αυτοκίνητο δεκαπενταετίας που είχα μ’ ένα καινούριο μικρότερο, πιο οικονομικό, με λιγότερα τέλη κυκλοφορίας και με πολύ καλούς όρους πληρωμής. Τον Ιανουάριο το πήρα λοιπόν και ανέλαβα την υποχρέωση να πληρώνω δόση 300€/μήνα που μας κάνει 3.600€/χρόνο. Κάποιους μήνες μετά, έρχεται ο απατεώνας που είπα, και μου κόβει 2.400€ από τις ετήσιες αποδοχές μου κι έχω πρόβλημα. Βέβαια αν δεν μπορέσω να ανταποκριθώ στις υποχρεώσεις μου θα μου πάρει η τράπεζα το αυτοκίνητο κι αυτό δεν είναι τόσο τραγικό. Σκέφτομαι όμως τους ομοίους μου που άλλος ανέλαβε να πληρώνει δόση δανείου για το σπίτι, ή έστειλε τα παιδιά του να σπουδάσουν έξω, ή έστω και στην Ελλάδα σε άλλη πόλη. Τι θα κάνουν όλοι αυτοί οι άνθρωποι; Πώς θα ανταποκριθούν; Νοιάζεται κανείς από αυτούς που αποφασίζουν;
Μπαααα! Έχουν σοβαρότερα πράγματα να νοιαστούν…