Αλλοίμονο στους πλούσιους…

Στο κανάλι της Βουλής, έπεσα πάνω σε αγόρευση του Πρωτόπαπα.

Οφείλω να αναγνωρίσω ότι ο άθλιος αυτός μ’ έκανε να ευγνωμονώ την καλή μου τύχη που δεν είμαι πλούσιος. Απαρίθμησε όλα τα μέτρα που πάρθηκαν από την κυβέρνηση σε βάρος των «εχόντων και κατεχόντων» κοινώς των πλουσίων. Τι φόρο μεγάλης ακίνητης περιουσίας, τι έκτακτες εισφορές στα υψηλά εισοδήματα, τι φορολογίες στα μεγάλα κέρδη επιχειρήσεων, φορολογίες 15% στις οφσόρ, στα σκάφη και τα αυτοκίνητα….

Χαμός, λεπίδι κοφτερό!

Κι όλα αυτά για να καταλήξει ότι η φορολογική δικαιοσύνη θριάμβευσε και κακώς υπάρχουν διαμαρτυρίες για άνιση μεταχείριση.
Το περίεργο είναι ότι κανείς δεν αντέτεινε το αυτονόητο. Όπως για παράδειγμα οτι άλλο βάρος έχει η φορολόγηση με 10% εισοδήματος 2.000.000 ευρώ και άλλο το ίδιο ποσοστό σε εισόδημα 20.000. Σαφώς και άλλο 200.000 και άλλο 2.000, αλλά τα 2.000 λείπουν περισσότερο στον έναν απ’ όσο τα 200.000 στον άλλο.

Όπως και άλλο είναι το πλήγμα από τον ληστρικό ΦΠΑ, τους έμεσους φόρους και τις διαρκείς ανατιμήσεις για τον έναν και άλλο για τον άλλο.
Αυτοί έτσι πως πάνε δεν θ’ αφήσουν πλούσιο για πλούσιο στη χώρα.
Δόξα τον μεγαλοδύναμο, εγώ γλυτώνω…