Αυτό δεν είναι ένα blog που ψάχνει την επισκεψιμότητα. Είναι ένα προσωπικό σημειωματάριο, ένας τρόπος να ξεφορτώνομαι τους θυμούς μου και να μοιράζομαι τις χαρές μου. Είναι καλύτερο από το να μουρμουρίζω ή να γελάω μόνος μου.
Εδώ όλο και κάποιος ακούει…


Μην ξεχνάτε...

Σάββατο 23 Φεβρουαρίου 2008

Μια καλή κουβέντα για τον Μάκη


Το τελευταίο ρεπορτάζ του Μάκη σχετικά με Έλληνες που ζούν σε Σκόπια,Αλβανία και άλλα μέρη στα οποία οι ίδιοι ή οι γονείς τους αναγκάστηκαν να καταφύγουν μετά το τέλος του εμφυλίου, ήταν όλα τα λεφτά! Ήταν μια απόδειξη, πρώτον οτι ο συγκεκριμένος δημοσιογράφος και το επιτελείο του μπορούν (όταν θέλουν) να υπηρετήσουν τη δύσκολη πλευρά της δημοσιογραφίας, χωρίς κρυφές κάμερες και μαγνητόφωνα. Η αλήθεια φάτσα κάρτα χωρίς "μα και μου" χωρίς υπονοούμενα και εκμαιεύσεις, χωρίς υστεροβουλίες.

Το δεύτερο που έδειξε (όχι απέδειξε, είναι ήδη αποδεδειγμένο)το ρεπορτάζ, είναι οτι ελληνικό κράτος, με την έννοια των ικανών πολιτικών που δρούν με προγραμματισμό προτεραιότητες και σκοπό, ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΕΙ! Δις ευρώ διακινούνται μέσω των μυστικών κονδυλίων του υπουργείου πολιτισμού σε οργανώσεις και συλλόγους και δεν περισεύει ένα ξεροκόμματο που στο κάτω κάτω και λαμογιά να γίνει, ένα ξεροκόμματο είναι. Άσε που ο δασκαλάκος μόνο για λαμόγιο δεν έδειχνε. Και κανένας δεν ευαισθητοποιήθηκε να πάρει ένα τηλέφωνο, να παρέμβει που λένε και να πεί είτε οτι τα πράγματα δεν είναι έτσι, είτε "με συγχωρείτε δεν ήμουν ενήμερος" ή "έχουμε άλλες προττεραιότητες". Μόνο ο Μητροπολίτης Περιστερίου υποσχέθηκε οτι θα βοηθήσει, που στο κάτω κάτω δεν ώφειλε να ξέρει. 'Οσοι είδαν την εκπομπή θα κατάλαβαν οτι ο μόνος χαρακτηρισμός που έχουν κερδίσει με το σπαθί τους οι κυβερνητικοί πρώην και νυν είναι "προδότες" γιατί με την ανικανότητα, την ανεπάρκεια, τη δουλικότητα απέναντι στον αρχηγό και τα εκάστοτε αφεντικά του, στάθηκαν και στέκονται εμπόδιο στη πρόοοδο αυτής της χώρας που παινεύεται για πολλά και ντρέπεται για λίγα αλλά σημαντικά.

1 σχόλιο:

Ανώνυμος είπε...

Σωστές οι παρατηρήσεις. Μπορούνε όλοι και με "ορθόδοξες", δεοντολογικές και νόμιμες μεθόδους, που δεν απωθούν τον κόσμο.