Κάτι κινείται...

Αν ήξερα ότι κάποιοι κάνουν τις ίδιες σκέψεις μ’ εμένα σε μερικά θέματα, τότε θα τις δημοσίευα συχνότερα, χώρια που θα αισθανόμουν πιο αισιόδοξος.

Όπως αισθάνομαι και σήμερα, που ανακοινώθηκαν απεργιακές κινητοποιήσεις στα ΜΜΜ σε ένδειξη συμπαράστασης στους απεργούς των μέσων σταθερής τροχιάς. Χθες που έγραψα ότι μια τέτοια κίνηση θα αποτελούσε ένα βήμα μπρος, δεν ήξερα ότι σε μερικά συνδικάτα σκέφτονταν το ίδιο. Λίγα βέβαια, αλλά είναι μια αρχή. Παλιότερα είχα γράψει για μια απεργία των «πιλότων» στο λιμάνι της Ν.Υ. πριν πολλά χρόνια. «Πιλότοι» λέγονται εκείνοι που ανεβαίνουν στα καράβια προκειμένου να τα οδηγήσουν με ασφάλεια μέσα στο λιμάνι και στο σημείο που θα «δέσουν». Το συνδικάτο τους είχε πολύ λίγα μέλη, καμιά ογδονταριά, αλλά την δεύτερη μέρα της απεργίας προσέτρεξαν σε συμπαράσταση οι λιμενεργάτες, την επομένη οι εργαζόμενοι στο μετρό, μετά οι εργαζόμενοι στην καθαριότητα κι άλλοι κι άλλοι, μέχρι και πτήσεις ματαιωνόταν, και η απεργία λύθηκε με πλήρη ικανοποίηση των αιτημάτων των πιλότων. Αυτά βέβαια πριν πολλά χρόνια, και τα συνδικάτα (γενικώς) ήταν υπό τον έλεγχο άλλων... "συνδικάτων", όμως το δίδαγμα είναι ακόμα ισχυρό και αποτελεσματικό. Αρκεί οι εργαζόμενοι να μην είναι κοντόφθαλμοι και να αντιλαμβάνονται ότι η εργατική τάξη έχει τα ίδια συμφέροντα και τους ίδιους αντιπάλους. Στην περίπτωση την δική μας δεν ξέρω αν αυτές οι εκδηλώσεις συμπαράστασης θα έχουν θετικό αποτέλεσμα, τις χαιρετίζω όμως με ικανοποίηση και αισιοδοξία.