Άσυλο ανιάτων

Εσύ καλέ μου φίλε, κατάλαβες γιατί χειροκροτούσανε, μερικοί μάλιστα δακρυσμένοι, τον ΓΑΠ στην ομιλία του στο πολιτικό συμβούλιο; Τι επαινούσαν με το χειροκρότημά τους; το ένα εκατομμύριο ανέργων; τους βασικούς μισθούς φιλοδώρημα; το επίδομα ανεργίας ελεημοσύνη; τους κατακρεουργημένους μισθούς και συντάξεις; την διάλυση του ασφαλιστικού συστήματος, της παιδείας, της υγείας; τους διαρκείς εκβιασμούς; την καταβαράθρωση του ηθικού της χώρας; την παράδοσή της δεσμευμένη σε μια δυσβάσταχτη λιτότητα για 20-30-40 χρόνια;
Και τον άλλο; Τον μοναδικό υποψήφιο για την προεδρία που πέταξε μια συγνώμη αλλά στο τέλος αναφώνησε ΞΕΚΙΝΑΜΕ! Στάσου ένα λεπτό μάστορα, για πού ξεκινάμε; Δώσε μας μια ιδέα, μια πορεία, να ξέρουμε κι εμείς. Γιατί ο προκάτοχός σου μας είχε πει από το Καστελόριζο ότι η πορεία είχε χαραχτεί και χαρτογραφηθεί, αλλά μετά πέφταμε από ξέρα σε ύφαλο κι από σκόπελο σε βράχια. Κι αν τώρα ξεκινάμε μέχρι τώρα τι κάναμε, ζέσταμα; Και τι νόημα έχουν οι εσωκομματικές εκλογές που θα γίνουν αφού ο υποψήφιος είναι μόνο ένας; Τι πρωτοποριακές δημοκρατικές διαδικασίες είναι αυτές; Με πόσους ψηφοφόρους θεωρούνται έγκυρες οι εκλογές; Αν προσέλθουν 50-100-200.000 θεωρείσαι λαοπρόβλητος; Υπάρχει τρόπος να θεωρηθείς απορριπτέος; Τι λέει το καταστατικό επ’ αυτού;