Με πόνο ψυχής

Καμιά σύνταξη δεν θα είναι πάνω από 1700€. «Με πόνο ψυχής» όπως είπε ο Βενιζέλος. Ανεξάρτητα πόσα συνεισέφερες στο ασφαλιστικό σου Ταμείο προκειμένου όταν αποσυρθείς να έχεις ένα αξιοπρεπές βιοτικό επίπεδο. Η χώρα, η αγαπημένη πατρίδα, βρίσκεται σε κίνδυνο και χρειάζεται τη βοήθειά σου, τη βοήθεια όλων. ΟΛΩΝ; Όχι ακριβώς. Για παράδειγμα, εξαιρούνται όσοι φρόντισαν να μην περιμένουν να ζήσουν από τη σύνταξή τους, αυτοί που έκαναν κομπόδεμα στην Ελβετία, αυτοί που δεν ασχολήθηκαν με αναχρονιστικές υποχρεώσεις όπως ασφαλιστικές εισφορές, φορολογία εισοδήματος, απόδοση ΦΠΑ και άλλα. Οι λαθρέμποροι, οι οφσορατζήδες, οι μεγαλομεγάλοι, όσοι άνθισαν και πολλαπλασιάστηκαν στα θερμοκήπια των κομμάτων εξουσίας, γενικώς δεν ακουμπιούνται, πού να τους ψάχνεις τώρα και πού να τους βρείς, τη στιγμή που το κοπάδι είναι εκεί και περιμένει. Είναι όμως και κάποιες εξέχουσες τάξεις, θεσμικά κατοχυρωμένες, που δεν υφίστανται τέτοιες συνέπειες. Οι συντάξεις των βουλευτών και των δικαστικών είναι στο απυρόβλητο. Μπορεί ένας δικαστικός, ένας βουλευτής, ένας υπουργός, ένας πρόεδρος δημοκρατίας να ζήσει με 1700€; Όποιος απαντήσει «ναί» είναι αχάριστος. Μετά από δεκαετίες διακυβέρνησης της χώρας, έφτασε στο σημείο ένας εκπρόσωπός τους ο Σουλεϊμάν ο Μεγαλοπρεπής να παραδεχτεί από το βήμα της βουλής «ευτυχώς που υπάρχει η τρόικα και μας υποχρεώνει να κάνουμε όσα δεν κάναμε από μόνοι μας». Και γιατί δεν αναλαμβάνουν επισήμως οι ξένοι (Γερμανοί κυρίως) μπας κι έρθει στο φιλότιμο ο Έλληνας κι αρχίσει την αντίσταση; Μάλλον αυτό φοβούνται κι έχουν βάλει μπροστά κάτι Παπανδρέου, Βενιζέλους, Πάγκαλους, Χρυσοχοΐδηδες, Μόσιαλους και άλλους δωσίλογους δουλοπρεπείς και υποτακτικούς. Σκέφτονται ότι αν επισημοποιηθεί η νέα κατοχή δεν το ‘χουν για πολύ οι Έλληνες να ξαναπάρουν τα βουνά.