Ο πίνακας αυτός του Θ. Βρυζάκη (1814-1878) κοσμούσε το πρωθυπουργικό γραφείο στο μέγαρο Μαξίμου, και όπως είναι γνωστό πια, αποσύρθηκε εδώ και πολλούς μήνες. Ο πρωθυπουργός Γ. Παπανδρέου ο Β΄ ο χαρακτηρισθείς και «σκεπτόμενος», σε μια κρίση πολιτικού ρεαλισμού και πριν ακόμα ενημερώσει όλους εμάς για τα σχέδιά του, σκέφτηκε (εξ ού και το «σκεπτόμενος») ότι η ύπαρξη του πίνακα με το συγκεκριμένο θέμα και τίτλο δεν ταίριαζε στον χώρο, κάτι που δεν είχε περάσει από το μυαλό κανενός από τους προκατόχους του. Σου λέει, δεν είναι δυνατό να έχω πίσω μου την Ελλάδα να με ευγνωμονεί ενώ σε λίγο οι Έλληνες θα με καταριούνται. Εξ άλλου τι δουλειά έχω εγώ ανάμεσα σε Κολοκοτρώνηδες, Ρηγάδες, Υψηλάντηδες… Έτσι σκέφτηκε ο άρχοντας και τον κατέβασε. Οι προηγούμενοι φαίνεται ότι θεωρούσαν εαυτούς άξιους ευγνωμοσύνης και άφηναν τον πίνακα στη θέση του. Την ίδια ευγνωμοσύνη θεωρούν ότι δικαιούνται και 800 κατά καιρούς θαμώνες του καφενείου της βουλής (το β δεν είναι από αβλεψία) και ζητούν αναδρομικές αυξήσεις των συντάξεών τους που συνολικά αθροίζονται σ’ ένα κονδύλιο 80 εκατ. ευρώ. Αυτή η εξέχουσα κατηγορία πολιτών που δικαιούται δύο συντάξεις για τις υπηρεσίες που πρόσφερε στη χώρα. Ξαναγυρνώντας στον πίνακα, κάποιες υποψίες ότι τον κατέβασαν φοβούμενοι μήπως την κοπανήσει μόνος του, ερευνώνται.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου