Μπορεί ο λαός να επαναστατήσει;

Χωρίς πορείες, διαδηλώσεις, συγκρούσεις με τα ΜΑΤ, καψίματα και σπασίματα; Μπορεί;

Χωρίς κομματικές καθοδηγήσεις, με μόνο κίνητρο την τιμή, την αξιοπρέπεια, το μέλλον των παιδιών του και της χώρας και με μόνο εφόδιο την κοινωνική συνοχή;
Μπορεί σε μια χώρα η εργατική τάξη, οι λεγόμενες λαϊκές μάζες να σηκώσουν τα όποια χρήματά τους από τις τράπεζες, να κάνουν κάποιες προμήθειες για λίγες μέρες και μια Δευτέρα πρωί να μην πάει κανείς στη δουλειά του;

Αλλά ΚΑΝΕΙΣ!

Τράπεζες, σχολεία, δημόσιες υπηρεσίες, ψιλικατζίδικα, σούπερ μάρκετ, εμπορικά, εργοστάσια, λιμάνια αεροδρόμια, βενζινάδικα, όλα κλειστά. Τραίνα, αστικά και υπεραστικά λεωφορεία ακίνητα. Άδειοι δρόμοι, άδεια μπαλκόνια, παντζούρια κλειστά, «νεκρές πόλεις».
Αν μπορούσε να γίνει κάτι τέτοιο, τι θα γινόταν;
Σε 3-4 μέρες το πολύ, η (όποια)κυβέρνηση θα έπεφτε, τα μέτρα θα πήγαιναν κατά διαόλου, η Ευρωπαϊκές κυβερνήσεις θα πάθαιναν παράκρουση, οι λαοί θα ξεσηκωνόταν, τραπεζίτες και τοκογλύφοι θα πηδούσαν από τα μπαλκόνια και δεν θα τους μάζευε κανείς, οι πολιτικοί απελπισμένοι θα σκοτωνόταν μεταξύ τους στη Βουλή και κάτι καινούριο θα αναδυόταν από τη θάλασσα της λαϊκής αντίδρασης. Κάτι καινούριο μακριά από το ψέμα, την ιδιοτέλεια, την υποτέλεια. Κάτι μέσα από την τέχνη την διανόηση την ανθρωπιά, την κοινωνική ευαισθησία, την φιλοπατρία.

Τι κι αν πτωχεύαμε ως χώρα; Έτσι κι αλλιώς για την δική μας πτώχευση απεργάζονται, ας τους πτωχεύσουμε εμείς πρώτοι. Αυτοί θα χάσουν πάρα πολλά, κι αυτοί που έχουν πολλά τρελαίνονται όταν χάνουν έστω και λίγα.

Χτυπήστε τους εκεί που πονάνε.

Σταματείστε να αισθάνεστε βολεμένοι αρκούμενοι στα λίγα που έχετε, σκοπός τους είναι να μην μας αφήσουν τίποτα. Η όποια ζημιά μας θα είναι τίποτα μπροστά στη δική τους καταστροφή.

..............
Όνειρα θερινής νυκτός, αν κρίνω απ’ όσα είδα κατεβαίνοντας στο κέντρο για τις συγκεντρώσεις. Μια άλλη φορά…ίσως...