Βλέπω στην τηλεόραση ανταποκρίσεις από την Ιρλανδία, αποσπάσματα από τηλεοπτικές εκπομπές και συζητήσεις στο κοινοβούλιο, και αισθάνομαι ντροπή, θλίψη, απογοήτευση και θυμό.
Οι δημοσιογράφοι τα λένε «χύμα» στους κυβερνητικούς, στο κοινοβούλιο δεν αναλώνονται σε γελοιότητες του τύπου ποιος φταίει περισσότερο, και το χειρότερο η Ελλάδα αναφέρεται σαν παράδειγμα για το τι τους περιμένει. Κι εδώ στη χώρα μας συνεχίζουμε να υπομένουμε την υποβάθμιση της ζωής μας χωρίς να «ανοίγει μύτη». Οι συνυπεύθυνες πουλημένες ηγεσίες των συνδικάτων αρκούνται να προκηρύσσουν κάτι απεργίες του κώλου για τα μάτια, ενώ το αλισβερίσι τους με την κυβέρνηση είναι στην ημερησία διάταξη, και η ντόπια τηλεόραση Γκαιμπελίζει ασύστολα.
Ελπίζω ότι ο πατριωτισμός, το μαχητικό πνεύμα και η περηφάνεια του Ιρλανδικού λαού, θα μας κάνει να ντραπούμε από τις συγκρίσεις, και ακόμα κι αν βάλει φωτιά στην Ευρώπη, τόσο το καλύτερο.
Μουσική Αγωγή για τα Παιδιά
-
Μότσαρτ ή Τσιτσάνης, Χατζιδάκις ή Χατζηγιάννης, Μπιτλς ή Active Member,
ηπειρώτικα ή νησιώτικα;
Όλα αυτά μαζί, αλλά και τζαζ, ροκ και καλή ποπ συνθέτουν τα...
Πριν από 2 ημέρες
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου