Πρωινή επίσκεψη

Πριν λίγο χτύπησε το κουδούνι. Στην πόρτα στεκόταν ο κύριος του 4ου.
Τον οδήγησα στο σαλόνι.
-Μπορώ να καπνίσω;
-Ελεύθερα… καφέ;
-Όχι, ευχαριστώ. Μου ‘παν ότι έχεις μια σελίδα στο ίντερνετ… εγώ δεν ξέρω απ’ αυτά
-Ναι έχω μια και γράφω διάφορα
-Μπορείς να γράψεις κάτι από εμένα; Άνοιξα το λαπτοπ.

-Ακούω, του είπα
-Λοιπόν Γιωργάκη…
-Γιάννη με λένε…
-Σού λέω τι να γράψεις…
«Λοιπόν Γιωργάκη, είμαι συνταξιούχος και παίρνω κύρια και επικουρική 1450 το μήνα. Δεν στερούμαι αλλά δεν περισσεύουν κι όλας. Είμαι όμως πρόθυμος προκειμένου να σωθεί η οικονομία και η χώρα να δώσω πέρα από τα 3000 που δίνω στην εφορία κάθε χρόνο, ας πούμε ακόμα ένα άντε ενάμισυ χιλιάρικο κι άλλα τόσα υπό μορφή ομολογιακού δανείου, υπό την προϋπόθεση να μου το ζητήσεις και την ώρα που θα μου το ζητάς να έχεις το θάρρος (Θάρρος όχι θράσος) να με κοιτάς στα μάτια.
Και για να βρείς αυτό το θάρρος (ξαναλέω θάρρος όχι θράσος) θα πρέπει προηγουμένως να έχεις κάνει μερικά πράγματα.
Ας πούμε να μειώσεις τον δικό σου μισθό, των υπουργών σου και των διαφόρων παρατρεχάμενων, των βουλευτών, των εν πάσει περιπτώσει διορισμένων διοικητών προέδρων κλπ σε τέτοιο ποσοστό που να δείχνει ότι αντιλαμβάνεσαι ποιοί κάναν τη ζημιά και ποιοί πρέπει να την πληρώσουν. Γιατί το σύστημα των μεγαλοεπιχειρηματιών που όταν αντιμετωπίζουν πρόβλημα, απολύουν κόσμο ή κάνουν περικοπές, δεν μπορεί και δεν πρέπει να έχει εφαρμογή σε μια δημοκρατική διακυβέρνηση. Και άσε τις εξεταστικές επιτροπές και τα άλλα κοινοβουλευτικά κόλπα γιατί πρώτον δεν θα καταλήξετε πουθενά και δεύτερο θα κοστίσουν ένα σκασμό λεφτά σε αμοιβές των μελλών τους. Μ’ αυτά και μ’ αυτά φτάσαμε εδώ που μας φτάσατε, κι ούτε ένα καθήκι δεν πήγε φυλακή, κι ούτε μια περιουσία δεν δημεύτηκε απ’ όσες αποκτήθηκαν με παράνομες και καταχρηστικές μεθόδους.
Οι αρχαίοι μας πρόγονοι όσους γινόταν αιτία οικονομικής ζημίας της πόλης στην καλύτερη περίπτωση τους εξόριζαν και δήμευαν τις περιουσίες τους κι ας ήταν ήρωες ή ευεργέτες στο παρελθόν. Κι αν ακόμα δεν έχουμε σχέση μ’ εκείνους, όπως ισχυρίζονται κάποια φωτεινά πνεύματα σήμερα, θα ‘πρεπε κάτι να έχουμε διδαχθεί. Η ιδιωτική πρωτοβουλία που τόσο εκθειάζετε, θα κρατούσε τον αποτυχημένο μάνατζερ, οικονομικό διευθυντή, μαρκετίστα ή δημοσιοσχετίστα αν οδηγούσαν την επιχείρηση στο γκρεμό;
Μην νομίζεις ότι το 10% παραπάνω που σου δώσανε είναι «κολυμβήθρα του Σιλωάμ» στην οποία ξεπλύθηκε κάθε αμαρτία και θεραπεύτηκε «πάσα νόσος και πάσα μαλακία» έστω κι αν ο κόσμος (ελπίζοντας στο καλύτερο) κάνει πως ξεχνάει.
Τελειώνω λέγοντάς σου κάτι ακόμα. Αν δεν τα καταφέρεις, να ‘χεις στο νου σου οτι η επόμενη κυβέρνηση μπορεί να είναι «του βουνού».

Αυτά μου είπε να γράψω ο του 4ου και τα έγραψα όπως τα είπε