Ποιός είμαι ρε;

Μπήκε φουριόζος ο Ιαβέρης στο δωμάτιο.

«Ρε συ», μου λέει (μερικές φορές είναι απότομος).

Δεν μίλησα γιατί ήξερα ότι θα συνεχίσει.
«Είναι μερικές μέρες τώρα, συνέχισε, που ξεκίνησα μια αναδρομή στις αναρτήσεις των «Αθλίων». Πολλές τις είχα ξεχάσει, άλλες τις βρήκα επίκαιρες, μερικές έξυπνες, κάποιες σαρκαστικές έως επιθετικές. Όμως αυτή η αναδρομή μ’ έκανε να αναρωτηθώ «ποιος είσαι ρε μεγάλε;»

Όλους τους παίρνεις σβάρνα, δεν έχεις γράψει καλή κουβέντα για κανέναν, κάνεις κριτική εκ του ασφαλούς, καφενειακές αναλύσεις, κάτι φωτογραφικά ρεπορτάζ θεμάτων και καταστάσεων του κώλου που είναι καθημερινότητα για όλους, απλά όλοι δεν γυρνάνε με τη φωτογραφική μηχανή στο χέρι γιατί έχουν άλλα σοβαρότερα να κάνουν, μας έχεις πρήξει με τον ΠΑΟΚ, σιγά την ομάδα μωρέ, έχεις λύσεις για όλα λες και κατέχεις την αλήθεια, εσύ ο χρήσιμος απέναντι στους άχρηστους»
Μ’ έβαλε σε σκέψεις πρωινιάτικα. «Λες;»
Βέβαια οι αναρτήσεις είναι δικές μου και ίσως γι αυτό η κριτική μου γι αυτές να είναι θετική, αν και πιστεύω πως αν πραγματευόμουν σήμερα τα ίδια θέματα ίσως να πρόσθετα κι άλλη ειρωνεία χλευασμό θυμό σκληρότητα. Αλλά το θέμα που έθιξε ο Ιαβέρης ήταν η γενική εικόνα που βγάζω προς τα έξω. Λες να ‘χει δίκιο; Μήπως πράγματι οι φίλοι επισκέπτες σκέφτονται το ίδιο; Μπα… θα το καταλάβαινα, θα μου το ‘λεγαν, στο κάτω κάτω όλα τα σχόλια δημοσιεύονται χωρίς καν προέγκριση… μπα... να δεις που ζηλεύει, θα τον φτιάξω εγώ.
«Δε μου λες ρε βρωμόμπατσε, συντηρητικό γομάρι, δεν θ’ αλλάξεις ποτέ; Μια ζωή στη συντήρηση και στον καθωσπρεπισμό θα είσαι; Επειδή εσύ είσαι αφομοιωμένος από το σύστημα, βολεμένος και χωρίς προβλήματα, αρνητικός σε οποιαδήποτε αλλαγή, θα πρέπει εγώ να κάνω το κορόϊδο; Να κάτσεις να ξαναδιαβάσεις και να έρθεις να μου πεις ΠΟΥ λέω ψέματα και που λέω υπερβολές, σε ποιόν επιτέθηκα αδίκως, ποιος δεν άξιζει ακόμα και χειρότερα απ’ αυτά που τού ‘σειρα;

Οι καφέδες που παρήγγειλα στο αναψυκτήριο του Μαγγίνα πριν ενάμισυ χρόνο ακόμα να ‘ρθουν, τα χρήματα που έχασα στο χρηματιστήριο δεν τα ξανάδα, τα λεφτά των Ταμείων μου κάναν φτερά, οι κάθε λογής απατεώνες φιγουράρουν ακόμα στα κανάλια, τα παιδιά μου μισοδουλεύουν, η σύνταξη της μάνας μου μειώθηκε, η χώρα μου έγινε ξέφραγο αμπέλι, τα ποτάμια και οι λίμνες αργοπεθαίνουν, τα δάση καίγονται ή αποχαρακτηρίζονται, στον 21ο αιώνα ακόμα δεν μπορούν οι αληταράδες να αποφασίσουν τι είναι δάσος, η δημόσια περιουσία που φτιάχτηκε με τα λεφτά των μπαμπάδων και των παππούδων μας ξεπουλιέται, σπατάλες και λαδώματα, συμψηφισμοί και παραγραφές, συγκαλύψεις και κουκουλώματα, όλα σε βάρος μου, όλοι αθώοι!
Ποιος είναι υπεύθυνος για όλα αυτά ρε και για τόσα άλλα που μπορώ να μιλάω με τις ώρες ε;
Κι έρχεσαι και με ειρωνεύεσαι για ξερόλα και κακοπροαίρετο. Για κάνε μου τη χάρη…
Και που ‘σαι;
Ειδικά για τον ΠΑΟΚ δεν θέλω να ξαναπείς κουβέντα.

Ντάξει;»