Αυτό δεν είναι ένα blog που ψάχνει την επισκεψιμότητα. Είναι ένα προσωπικό σημειωματάριο, ένας τρόπος να ξεφορτώνομαι τους θυμούς μου και να μοιράζομαι τις χαρές μου. Είναι καλύτερο από το να μουρμουρίζω ή να γελάω μόνος μου.
Εδώ όλο και κάποιος ακούει…


Μην ξεχνάτε...

Σάββατο 14 Φεβρουαρίου 2009

Λίγα λόγια για δυό αγώνες του Σαββάτου


Στη Λειβαδιά ο ΠΑΟΚ έκανε αυτό που πρέπει απέναντι σε
ομάδες τέτοιας δυναμικότητας, αν και για 20’ μετά το 0-1 έδωσε γήπεδο στους αντιπάλους. Ανεξήγητο μιας και ήταν φανερό ότι ο πάγκος δεν έδωσε τέτοια εντολή. Δεν έδωσε δηλαδή εντολή να μην μπορούν ν’ αλλάξουν πάσα στα 5 μέτρα, να διώχνουν την μπάλα όπου να ‘ναι… Διέκρινα επίσης μια επιπολαιότητα στις κίτρινες, τις τρώμε σαν καραμελίτσες. Μου άρεσε πρωτίστως ο Ίβιτς και δευτερευόντως ο Κονσεϊσάο. Ο Βερόν είναι φανερά κουρασμένος.



Θα πω δυό πράγματα κατά παράβαση της αρχής μου να μη μιλάω για αγώνες μεταξύ άλλων ομάδων. Στο «Γ.Καραϊσκάκης» ο ΟΣΦΠ δεν ήταν σε καλή μέρα, έχασε βέβαια κάποιες καλές ευκαιρίες απέναντι σε μια ομάδα που δεν τον άφηνε να νοιώσει αφεντικό. Έχω πολλές αμφιβολίες για το πέναλτυ, και νομίζω χωρίς να έχω δεί ριπλέι ότι μετά την απόκρουση κι ενώ ο Παπαδόπουλος επιχειρεί σουτ, ο Γκαλέτι ίσως είναι εκτεθειμένος. Αλλά ρε κοράκι γιατί δεν έδειξες την δεύτερη κίτρινη στον Πάντο σε φάση πιο κραυγαλέα από αυτήν του Βιτόλο; Τι θα γινόταν αν το ματσακι έληγε Χ; Δεν τα λέω υπολογίζοντας κέρδη και ζημίες άλλων ομάδων, για τη μπάλα ρε φίλε, για την ομορφιά του ποδοσφαίρου

Δεν υπάρχουν σχόλια: