REQUIEM

Η κυβέρνηση μέσω του υπουργού* ανακοίνωσε τον θάνατο της εταιρείας. Μιας εταιρείας που δεν είναι απλά μια επιχείρηση που μετράει κέρδη και ζημίες, αλλά ένα από τα λίγα ελληνικά σύμβολα που αναγνωρίζονται παγκοσμίως. Μιας εταιρείας που έγινε παραμάγαζο κομματικών εξυπηρετήσεων, με διορισμένες διοικήσεις που ουδέποτε έδωσαν λόγο για τις καταστροφικές πράξεις και παραλείψεις τους, που δεν σεβάστηκαν ούτε το όνομά της, ούτε το μέγεθός της, ούτε τον ρόλο της.
Εργάστηκα σ’ αυτήν την εταιρεία, μ’ αυτήν μεγάλωσα και μέσω αυτής έκανα οικογένεια, μεγάλωσα παιδιά. Την πονάω και την νοιάζομαι ακόμα και τώρα που έχω φύγει, και νοιώθω έχθρα και μίσος απέναντι σ’ αυτούς που απεργάστηκαν τον θάνατό της.
Ξεκινώντας από τον κύριο(;) Μπενόπουλο που σαν κεφαλή της ΟΑ την καταξευτέλισε την καταχρέωσε και την συρρίκνωσε στο διάστημα της θητείας του, και που σαν ανταμοιβή εισέπραξε και τη θέση του διευθύνοντος συμβούλου στην εταιρεία σκιάχτρο «Πάνθεον» πληρωνόμενος αδρά όχι απλά μην κάνοντας τίποτα, αλλά σκάβοντας νυχθημερόν τον λάκκο της ΟΑ. Αλήθεια με ποια κριτήρια του δόθηκε αυτή η θέση; Τι έχει σπουδάσει, τι προϋπηρεσία είχε στο αντικείμενο που ανέλαβε, ώστε να του δοθεί η διαχείριση ενός κολοσσού (γιατί περί κολοσσού πρόκειται αν αναλογισθεί κανείς την αξία των ιπτάμενων και επίγειων μέσων και το κυριότερο την τεχνογνωσία και την τεράστια εμπειρία του προσωπικού της ιπτάμενου και εδάφους); Το πειθήνιο αυτό όργανο κάπου θα το βολέψουν παρά τα εκατομμύρια που μπήκε μέσα η ΟΑ και τα χιλιάδες δρομολόγια που ματαιώθηκαν επί των ημερών του.
Για να μη ξεχνάμε ότι στην εταιρεία πειραματίστηκαν στο παρελθόν άνθρωποι παντελώς άσχετοι με το αντικείμενο, κάτι Χριστοδούλου, Ακριβάκης κ.α. που η αμοιβή για τις υπηρεσίες τους ήταν εκλόγιμες θέσεις στο ευρωψηφοδέλτιο, αλλά και υπουργοί που στο πέρασμά τους την άφηναν σε χειρότερη κατάσταση απ’ ότι την παρέλαβαν.

Τα παραμύθια για την εξασφάλιση του προσωπικού, δεν κάνουν ούτε για νανούρισμα. Πώς μπορεί ένας εργαζόμενος, που η μόνη επαγγελματική του εμπειρία είναι τα αεροπλάνο και η εξυπηρέτηση αυτού και των επιβατών του, να πάει και να έχει ουσιαστική προσφορά σε μια τελείως διαφορετική δουλειά; Πως μπορεί να λέγεται ότι δεν θίγεται ούτε ένας εργαζόμενος όταν γίνεται ξεκάθαρο ότι ο νέος ιδιοκτήτης θα προσλάβει όσους θέλει, όποιους θέλει και με ατομικές συμβάσεις χαμηλότερες βεβαίως (πόσο;) από τις σημερινές; Με ποιο θράσος στέλνουν στα σκαλοπάτια της AEGEAN χιλιάδες ανέργους προσφέροντάς της άφθονα έμπειρα και φτηνά εργατικά χέρια που για την εκπαίδευσή τους η ΟΑ δαπάνησε εκατομμύρια; (η εκπαίδευση όλου του προσωπικού εδάφους και ιπταμένου είναι συνεχής και εντατική). Για να πετάξει ένας κυβερνήτης το αεροσκάφος χρειάζονται τρεις υπογραφές, του μηχανικού εδάφους, του υπαλλήλου που υπολόγισε τα φορτία και τον ζυγοσταθμισμένο τρόπο φόρτωσης και του υπαλλήλου που επέβλεψε την σωστή φόρτωση, και βέβαια ο επιμελητής πτήσεων που ετοίμασε το σχέδιο πτήσης, τους χρόνους, τους καιρούς πουν θα συναντήσει, τα καύσιμα και τα εναλλακτικά αεροδρόμια. Αυτή η αλυσίδα προϋποθέτει σωστή και διαρκή εκπαίδευση και εμπιστοσύνη στις ικανότητες του κάθε εμπλεκόμενου.

Για ποια επιδόματα και ποιες επιδοτήσεις εργοδοτών συζητάνε όταν αναστατώνουν τη ζωή χιλιάδων οικογενειών που έχουν καταφέρει να χτίσουν ένα επίπεδο ζωής;
Με τι σκληρότητα αγνοούν τα χρόνια που χιλιάδες νέοι συμβασιούχοι είχαν δέσει το μέλλον τους με την εταιρεία, την ίδια στιγμή που αυτοί στα διαπλεκόμενα στρατηγεία τους κατάστρωναν τα σχέδια για τον αφανισμό της;
Εθνικοί μειοδότες στιγματίζουν μια εταιρεία που ένωνε τον Ελληνισμό όπου γης, όπως έκλεισαν και τις «Μακεδονικές αερογραμμές» παραδίδοντας προς χρήση το όνομα σε άλλους ενδιαφερόμενους.
Για να καταλάβετε το μέγεθος καταλήστευσης της ΟΑ, ίσως το επόμενο Πάσχα να μην έρθει το «Άγιο φως» αφού το «εις χρέωσιν...» πέθανε μαζί με τις πτήσεις για εθνικούς λόγους, τα τζάμπα κυβερνητικά ταξίδια, τις τζάμπα μεταφορές ψηφοφόρων, την σχεδόν δωρεάν μεταφορά του τύπου. Όλα αυτά θα μπορούσαν και θα έπρεπε να έχουν πεθάνει προ πολλού και η ΟΑ να πετάει σ’ όλο τον κόσμο παρά τον δημόσιο χαρακτήρα της. Γιατί εκείνο που φταίει είναι η εγκληματική συμπεριφορά των κυβερνήσεων απέναντι σε κάθε τι δημόσιο.
Σε κάθε εκλογική αναμέτρηση υποχρέωναν την ΟΑ να νοικιάζει άρον άρον αεροπλάνα και πληρώματα από άλλες εταιρείες και βεβαίως πλήρωναν στο αγελαδοκούρεμα. Γιατί αν ήταν να πληρώσουν θα νοίκιαζαν από μόνοι τους.
Και κάτι για τους εργαζόμενους.
Πρώτον. Μαζέψτε αυτόν τον Πέππα από τα κανάλια. Με ειρωνείες και φωνασκίες δεν βοηθάμε την υπόθεση, υπάρχουν και σοβαροί συνδικαλιστές.
Δεύτερο. Με πανό, πλακάτ και συμβολικές καταλήψεις δεν γίνεται αγώνας.

Είμαι μαζί σας για αληθινό ΑΓΩΝΑ!
Στα βρώμικα μέσα που χρησιμοποίησαν πρέπει να πάρουν απάντηση με πραγματικά κλεισίματα αεροδρομίων, αντίσταση, ξύλο με τα ΜΑΤ, κρατητήρια.
Οι εργαζόμενοι στις μεταφορές (κυρίως τρένα και λιμάνια) πρέπει να συμπαραταχθούν γιατί έρχεται η σειρά τους, το τέρας φαίνεται στη γωνία.
Και φυσικά, ποιος νοιάζεται για το ΙΚΑ που το φορτώνουν με νέους πρόωρους συνταξιούχους γιγαντώνοντας το ήδη τεράστιο πρόβλημά του, την ίδια στιγμή που με κάθε τρόπο αβαντάρουν την ιδιωτική ασφάλιση. Ευτυχώς που η καμπάνα της AIG ακούστηκε παγκόσμια.

*Χατζηδάκης. Το γαλίφικο ύφος, η μελιστάλακτη ομιλία, ίδια με υποψήφιου γαμπρού που προσπαθεί να δείξει στο μέλλοντα πεθερό ότι είναι άξιος. Έτσι έκανε τις πρώτες μέρες της υπουργοποίησής του διαβεβαιώνοντας τους πάντες «θα δώσουμε τον αγώνα μαζί με τους εργαζόμενους».
Κι ύστερα σου λέει μη βρίζεις και μη καταριέσαι…