Ας πούμε κάτι για τα χθεσινά στο γήπεδο...

Χάσαμε από τον Αστέρα Τρίπολης μ' ένα γκολ στο 94', μετά από εμφάνιση που κυμάνθηκε από κακή έως μέτρια, αφού ο Αμπάρης έκανε πολλές και καλές επεμβάσεις (οι δύο εξαιρετικές) και αφού ο (κωμικά ακατάλληλος) διαιτητής δεν μας έδωσε ένα καταφανέσατο (για μένα) πέναλτυ. Το αποτέλεσμα είχε, για την κρίση μου, μερικές τραγικές συνέπειες. Πρώτα στήθηκαν τα γνωστά λαϊκά δικαστήρια που καταφερόταν εναντίον πάντων, να φύγει ο Σάντος, ο ένας, ο άλλος, πουλημένοι, τομαρια, άχρηστοι και άλλα τέτοια υστερικά. Κανείς (από αυτούς τους 200-300) δεν έλαβε υπ' όψη οτι η αντίπαλη ομάδα είναι καλύτερη από τη δική μας στους μέχρι τώρα αγώνες, οτι η δική μας ομάδα έχει ένα προποητή που δεν διάλεξε αυτός τους παίκτες, δε έκανε αυτός την προετοιμασία, δέχθηκε να αναλάβει μια ομάδα που το πιθανότερο ήταν να κινδυνεύσει παρά να διακριθεί, εκπονώντας με τον Ζαγοράκη ένα τριετές σχέδιο ανάπτυξης και εξυγίανσης, και διαχειρίζεται την ομάδα με τα υλικά που διαθέτει. Το πιό άσχημο όμως ήταν αυτό που έγινε σε βάρος 15-20 φίλων του Αστέρα (ίσως διοικητικών παραγόντων) που από τον δεύτερο όροφο που ήταν πανηγύρισαν το γκολ της ομάδας τους. Αυτό το αποτρόπαιο έγκλημα αντιμετωπίστηκε από τους οπαδούς του πρώτου ορόφου (θύρα 1 ακριβά εισητήρια) με αισχρές βρισιές προς τις γυναίκες, που συνοδευόταν από αντίστοιχες χειρονομίες και κοσμητικά επίθετα προς ανδρες και γυναίκες γενικώς. Εκείνη την ώρα ήθελα να πάω σ' αυτούς τους ανθρώπους και να τους πω πως δεν έχω καμιά σχέση με τη μερίδα εκείνη των οπαδών και πόσο ντρέπομαι για τη συμπεριφορά τους, και να ζητήσω συγνώμη. Όπως ζήτησα συγνώμη με e-mail από την Αϊντχόφεν και τους οπαδούς της που οι "δικοί μας" τους έφτυναν επειδή χειροκροτούσαν τα γκολ της ομάδας τους. Στα πανηγύρια μας μέσα στο Άνφιλντ αντέδρασε κανένας Άγγλος ρε παλληκάρια ή δεν θυμάστε;