"Τιμή και δόξα..."

Ώστε έτσι ΠΑΟΚτσήδες… «Τιμή και δόξα στον Πάμπλο τον Γκαρσία»! Και προκειμένου να τιμηθεί και να δοξαστεί ο Πάμπλο, όλα τ’ άλλα έρχονται δεύτερα. Εξ άλλου έχουμε και πρόχειρο τον Δώνη, που έτσι κι αλλιώς «δεν τον πάμε». «Εμείς θέλουμε να βλέπουμε τον Πάμπλο μέσα στο γήπεδο, είναι η σημαία μας» Να ρωτήσω τώρα εγώ, από πού κι ως πού σημαία του ΠΑΟΚ ο Γκαρσία; Μεγάλος παίκτης ΝΑΙ, εμπειρίες προσωπικότητα βιογραφικό ΝΑΙ, αλλά σημαία; Γιατί; Επειδή έριξε μπουνιά στον Ντιόγκο; (γιατί από τότε ξεκίνησε ο κεραυνοβόλος έρωτας). Εγώ πιο πολύ στα αρνητικά του το τοποθετώ γιατί εκείνη η ενέργεια τον ακολούθησε για πολύ στα μάτια των διαιτητών και είχε συνέπειες για τον ίδια αλλά και για την ομάδα. Μάλλον ο ΠΑΟΚ έπρεπε να είναι η σημαία του Γκαρσία (όπως και όλων). Τελειωμένος από την υπόλοιπη Ευρώπη (το είχε δηλώσει ο ίδιος) βρήκε μια τελευταία ευκαιρία στον ΠΑΟΚ, αγαπήθηκε, προβλήθηκε, ξανάνοιωσε σπουδαίος, πρόσφερε. Ένας τραυματισμός που τον κράτησε για αρκετό χρόνο εκτός δράσης σε συνδυασμό με την ηλικία και τον σωματότυπό του, δυσκολεύουν την επανένταξή του στην ενδεκάδα. Αντιλαμβάνομαι ότι σε τέτοιους παίκτες ο πάγκος «τους κάθεται» λίγο δύσκολα, αλλά από την άλλη, ο προπονητής έχει τα δικά του σχέδια και όσο και να μην τον χωνεύουν οι διάφοροι «ειδικοί» αυτή την στιγμή δεν μπορείς να τον αλλάξεις, άσε που αν το κάνεις δίνεις το δικαίωμα και σε άλλους να θέτουν θέματα «ή ενδεκάδα ή καθόλου». Υπεύθυνη για κάτι τέτοια είναι αποκλειστικά η διοίκηση, ιδιαίτερα τώρα που κάποιος βάζει ένα φορτηγό λεφτά και δικαιούται να παίρνει αποφάσεις.

Υγ. Το χθεσινό εν χορώ υβρεολόγιο εναντίον του Δώνη και της μητέρας του είναι ντροπή και αντανακλά σε όλους μας.