Η καλύτερη ώρα του καλοκαιριού

Αυτή που απολαμβάνω πιο πολύ, αυτή που κρατάω σαν καλοκαιρινή εικόνα,

είναι βράδυ χωρίς φεγγάρι,(κι αν έχει δεν χάλασε ο κόσμος), Κασσάνδρα από την πελαγίσια της ακτή, μπαλκόνι με σβηστά φώτα, (μόνο κεριά), Famous Grouse με παγάκια, στριφτό Καρέλια και μουσική από το Β’ πρόγραμμα, π.χ «αυτό το κεφάλι μυαλό δεν θα βάλει» από τον Μητροπάνο, τα φώτα από τα γιργίρια που ψαρεύουν και στο βάθος τα φωτισμένα χωριά του Πηλίου. Κάποιος εκεί απέναντι ίσως βλέπει τα δικά μας φώτα και ρεμβάζει το ίδιο. Σηκώνω το ποτήρι προς το μέρος του και πίνω στην υγειά του.
και στην υγειά όλων σας!