Περί αχρήστων...

Αυτού του είδους η συμπεριφορά συναντάται συχνά σε άχρηστους.

Άχρηστοι υπάρχουν παντού, είναι αυτοί για τους οποίους ο λαός λέει «χρυσάφι πιάνουν, σκατά γίνεται». Σου αφήνει ο μπαμπάς σου ένα μαγαζί που σου δίνει ένα καλό μηνιαίο εισόδημα να ζείς πολύ καλά εσύ και η οικογένεια. Άχρηστος ων, έχεις φάει στις πουτάνες και τον τζόγο πολλαπλάσια του μηνιαίου εισοδήματος και χρειάζεσαι επειγόντως λεφτά για να ξεχρεώσεις, κι έτσι το «σκοτώνεις» το μαγαζί. Κάπως έτσι (αν και όχι με τον ίδιο τρόπο) εξανέμισαν την πατρική περιουσία οι διάδοχοι του Γιάννη Καρρά, κάπως έτσι εξανεμίζει ο «καταλληλότερος» την δημόσια περιουσία (που δεν είναι και του μπαμπά του)
Αλλά τρελαίνομαι στη σκέψη ότι μια κερδοφόρα επιχείρηση (άντε για την ΟΑ λέτε ότι ήταν ζημιογόνα) σαν την ΕΥΑΘ δίνεται σε κάποιον «στρατηγικό επενδυτή», που θα πλουτίζει από την ανάγκη των πολιτών να πίνουν νερό και να πλένονται!

Το νερό ρε αληταράδες, δεν είναι ένα οποιοδήποτε εμπορεύσιμο προϊόν, είναι δώρο του Θεού, της Φύσης, όπως θέλετε πείτε το, είναι είδος ΠΡΩΤΗΣ, ΠΡΩΤΙΣΤΗΣ ανάγκης και δεν σηκώνει εκμετάλλευση, κέρδη και ζημίες.
Το ΝΕΡΟ ρε απατεώνες, το «νεαρόν ύδωρ», δίνει ζωή, συντηρεί τη ζωή, το χρειάζονται όλα τα ζώα ακόμα και τα κτήνη σαν εσάς, κι όμως το πουλάτε για να ρεφάρετε την ανικανότητα και την αχρηστία σας!