Βουλή για κλάματα

Κάνοντας ζάπινγκ χθες βράδυ κατά τις 23.00, πέφτω στη συζήτηση στη Βουλή για τον προϋπολογισμό.
Στα κυβερνητικά έδρανα 4 β’ και γ’ κατηγορίας εκπρόσωποι της κυβέρνησης, στην αίθουσα καμιά 15αριά βαριεστημένοι και ανυπόμονοι, μου θύμιζαν προσωπικό ασφαλείας σε απεργία. Και στο βήμα ο ένας θλιβερός διαδεχόταν τον άλλο. Έβγαζαν δεκάρικους λόγους για θέματα που εμείς τα ξέρουμε γιατί τα ζούμε καθημερινά, και λέγαν λέγαν λέγαν... λες και ήταν οι μύστες της απόλυτης αλήθειας, αξιολύπητα ανθρωπάκια που προσπαθούσαν να πάρουν μόρια κομματικής δραστηριότητας. Μια παράσταση ενός αδιάφορου έργου από έναν ατάλαντο θίασο. Είναι ν’ απορείς πως η παράσταση αυτή κρατάει τόσα χρόνια…

υ.γ. Αυτούς (τους ρήτορες) κάτι θα τους δίνουν πριν ανέβουν στο βήμα. Δεν εξηγείται τέτοιο πάθος και στόμφος όταν απευθύνεσαι σε 15 άτομα που ξέρεις οτι βρίσκονται εκεί από υποχρέωση ίδια με τη δική σου...