Αυτό δεν είναι ένα blog που ψάχνει την επισκεψιμότητα. Είναι ένα προσωπικό σημειωματάριο, ένας τρόπος να ξεφορτώνομαι τους θυμούς μου και να μοιράζομαι τις χαρές μου. Είναι καλύτερο από το να μουρμουρίζω ή να γελάω μόνος μου.
Εδώ όλο και κάποιος ακούει…


Μην ξεχνάτε...

Παρασκευή 28 Νοεμβρίου 2008

IN MEMORIAM

Χθες, απλώς σκοτώθηκε σε εργατικό ατύχημα ένας εργάτης, και μάλιστα ξένος, Αλβανός.
Δούλευε σε οικόπεδο στο Νέο Ψυχικό.
Τον ήξερα τον άνθρωπο, τον έβλεπα και θα συνεχίσω να τον βλέπω κάθε μέρα στα γιαπιά, στα πάσης φύσεως δημόσια και ιδιωτικά έργα, να ψάχνει εργοδότη έξω από τις μάντρες οικοδομικών υλικών…ένας από τους τόσους τριγύρω μας που με το κυνήγι του μεροκάματου προσπαθούν να συντηρήσουν το όνειρο για μια καλύτερη ζωή.
Έφυγε ξαφνικά επειδή ο εργοδότης του δεν έκανε αντιστήριξη στον τοίχο που τον καταπλάκωσε, κι επειδή τα μέτρα ασφάλειας κοστίζουν…
Όχι ότι θ’ άλλαζε τίποτα, αλλά θα ‘θελα να ξέρω αν το «αφεντικό» τον απασχολούσε νόμιμα, τον πλήρωνε κανονικά, τον είχε στο ΙΚΑ;
Θα το ελέγξει κανείς αυτό, έτσι στη μνήμη του φουκαρά, ή η αλητεία της ασυλίας ισχύει και για άλλους εκτός ασύλου Βουλής;

2 σχόλια:

palalos είπε...

NTΡΕΠΟΜΑΙ ΠΟΥ ΕΙΜΑΙ ΕΛΛΗΝΑΣ...

ΟΙ ΑΘΛΙΟΙ είπε...

@παλαλέ, το δυστύχημα είναι οτι ντρεπόμαστε εμείς και όχι αυτοί που θα 'πρεπε