Ότι και να πούμε για την Αμερική…

Για τους Ινδιάνους, το Βιετνάμ, τις χούντες και την χούντα, τις επεμβάσεις στα εσωτερικά άλλων χωρών, την Γρανάδα, το Αφγανιστάν, το Ιράκ τον ρατσισμό, την ανισότητα την ανεργία και βάλε, που είναι όλα σωστά, υπάρχει και η άλλη Αμερική, το εσωτερικό της, οι δομές της η οργάνωση αυτού που λέμε κράτος. Η συνείδηση που εμπέδωσαν στους πολίτες τους και ο σεβασμός που εμπνέουν στο λαό οι αρχές. Τα λέω αυτά γιατί προχθές μου δόθηκε η ευκαιρία να κάνω μια σύγκριση ανάμεσα στην δική μας εξεταστική ή προανακριτική επιτροπή για το Βατοπαίδι (όπως και να την πεις στο ίδιο «0» θα καταλήξει)και σε μια αντίστοιχη της Γερουσίας στην οποία παρουσιάστηκαν οι 3 μεγάλοι αυτοκινητάδες ζητώντας οικονομική ενίσχυση.

Ρωτάει ένας γερουσιαστής
-Πόσα χρήματα θα χρειαστείτε για να αντιμετωπίσετε την κρίση;
Αυτοκινητάς: θα εξαρτηθεί από τους προμηθευτές…
Γερ: Πείτε μας το χειρότερο σενάριο
Αυτ: Πολλά...
Γερ. : Πείτε μας πόσα εννοείτε «πολλά»
Αυτ. : 4-4,5 δις το μήνα…

Άλλος γερ. : Ας σηκώσουν το χέρι όσοι είστε πρόθυμοι να πουλήσετε τώρα αμέσως τα εταιρικά jet με τα οποία ήρθατε και να επιστρέψετε πίσω με αεροπλάνο της γραμμής όπως όλος ο κόσμος.
Τους κοιτάει για λίγο και γυρνώντας στον γραμματέα της επιτροπής λέει : «να γραφεί στα πρακτικά ότι κανένα χέρι δεν σηκώθηκε».
Δεν ξέρω αν θα τους δώσουν τα λεφτά που ζητάνε, αλλά η σκηνή μου άρεσε και θυμήθηκα τον διευθυντή της Vodafone και τον Βγενόπουλο σε αντίστοιχες επιτροπές, τις ερωτήσεις για τα μάτια του κόσμου και τις απαντήσεις «άλλα λόγια ν’ αγαπιόμαστε»