Ποδόσφαιρο...

Κάθε φορά που η ασχήμια και η βαρβαρότητα δείχνουν το πρόσωπό τους στους αθλητικούς αγώνες, η Ελλάδα εκφράζει την έκπληξή της. Σκίζει τα ρούχα της για το «αίσχος» που ξέρει ότι δεν είναι το πρώτο ούτε το τελευταίο και πως σίγουρα θα υπάρξουν και χειρότερα. Οι εφημερίδες (υπάρχουν και 2-3 εξαιρέσεις) γράφουν πριν τα λεγόμενα ντέρμπυ όσο πιο προκλητικά μπορούν, προετοιμάζοντας το έδαφος για όσα ακολουθήσουν, οι χουλιγκάνοι είναι «φτιαγμένοι» από πριν και το τελευταίο που ενδιαφέρει είναι αυτό καθ’ αυτό το αθλητικό θέαμα. Σταμάτησα να πηγαίνω στα γήπεδα ξεκινώντας από το μπάσκετ γιατί εκεί οι χώροι είναι κλειστοί, περιορισμένοι και η αλητεία εκδηλώνεται με μεγαλύτερη ένταση. Φέτος έκοψα και το ποδόσφαιρο. Τα γήπεδα έχουν γίνει χώροι διαγωνισμού για το χειρότερο υβρεολόγιο, την μεγαλύτερη προσβολή κατά των αντιπάλων. Οι μάνες του ενός και του άλλου πάνε κι έρχονται σε οίκους ανοχής, εθνικότητες αμφισβητούνται, τραγούδια (;) για νόθα τέκνα αγνώστων πατεράδων, χωρίς λόγο, χωρίς ντροπή, χωρίς αίσθηση του τι λέγεται. Θυμάμαι σε αγώνα χάντμπολ του ΠΑΟΚ με μια Κυπριακή ομάδα, η κερκίδα ωρυόταν προς του Κύπριους αθλητές «δεν σας το ‘πε η μαμά σας Τούρκος είναι ο μπαμπάς σας»!!! Ντράπηκα κι έφυγα όπως έχουν φύγει κι άλλοι και θα φύγουν κι άλλοι. Πέρα από το σεξ και το τι κάνει ο ένας στη μάνα του άλλου, τα αντεθνικά συνθήματα δίνουν και παίρνουν, «τούρκοι» κάποιοι, «βούλγαροι» κάποιοι άλλοι, αλλά όταν ολόκληρος Μπαμπινιώτης έβαλε δίπλα στο λήμμα «βούλγαροι» την επεξήγηση «οπαδοί του ΠΑΟΚ», τι να περιμένει κανείς από τους αρπαγμένους της κερκίδας. Άλλο τα σκωπτικά παρατσούκλια «βάζελοι, χανούμια, γαύροι κλπ» κι άλλο το μίσος που αναπτύσσεται ανάμεσα στους στρατούς των οπαδών που έχουν αναγάγει τη νίκη της ομάδας με κάθε μέσο στον μόνο τρόπο να νοιώσουν δικαιωμένοι. Από κοντά, αν όχι χοροστατούντες, και οι μεγαλοπαράγοντες που θαρρείς πως η ενασχόλησή τους με το χώρο έχει σαν προαπαιτούμενο την αλητεία. Όταν ο Μαρινάκης ειρωνεύεται όλο τον κόσμο με το «δεν είδα τίποτα» (από αυτά που είδε όλος ο κόσμος όσο κι αν η ΕΡΤ κατέβαλε προσπάθειες να κρύψει κάποια), πως μπορείς να καταδικάσεις τα αίσχη του όχλου, τι να περιμένεις από τον έτσι κι αλλιώς θυμωμένο άνεργο, υπαμοιβόμενο, ανέραστο και βάλε όσα στερητικά «α» μπορείς. Το «Γ. Καραϊσκάκης» προχθές ήταν πραγματική αρένα, περίμενες από στιγμή σε στιγμή να βγούνε τα λιοντάρια, κι αυτό φαίνεται ότι σκέφτηκαν και οι άρχοντες του αγώνα κι έκαναν ότι έκαναν. "Σφαγές" σαν την προχθεσινή πάμπολλες έχουν υποστεί όλες οι άλλες ομάδες και όλες πέρασαν «στα ψιλά» εδώ όμως εσφάγη μεγάλος για λογαριασμό άλλου μεγαλύτερου. Στην κοινωνία που έχουμε διαμορφώσει θα ήταν περίεργο να επικρατούσαν διαφορετικές συνθήκες.

«Στα γήπεδα η Ελλάδα αναστενάζει» τραγούδησε ο Νιόνιος, αλλά τώρα ο αναστεναγμός ακούγεται σαν ρόγχος.