Ο φορολογούμενος Έλληνας πολίτης…

… αυτός που κάθε βράδυ δεν μ’ αφήνει να κοιμηθώ γιατί παλεύω ακόμα και στον ύπνο μου να του φτιάξω μια ζωή καλύτερη.

Κι όσο κι αν προσπαθώ να τον ικανοποιήσω τόσο αυτός ζητάει όλο και περισσότερα.

Και τι δεν ζητάει, φτηνές αστικές συγκοινωνίες, φτηνή υγεία, φτηνή παιδεία, αξιοπρεπή εργασία. Αυτά όμως δεν μπορούν να γίνουν. Αυτές οι πρακτικές του παρελθόντος κατέστρεψαν τη χώρα. Κάθε λίγο και λιγάκι, τσουπ, στο γιατρό ή στο νοσοκομείο, κάθε μέρα λεωφορείο, τρόλεϊ, μετρό, τραμ, ΗΣΑΠ, είναι και πολλά ανάθεμά τα, σχολεία πανεπιστήμια, όλοι θέλουν να πάρουν πτυχία, όλοι ζητάνε οκτάωρα, πενθήμερα, δώρα, συλλογικές συμβάσεις, αξιοπρεπείς συντάξεις…

Τόσα χρόνια τα είδαμε τα χαΐρια! Θέλαν και Ολυμπιάδες και μεγάλα έργα και υποβρύχια και φρεγάτες και F-16… Και φτηνά τρόφιμα και τρένο να πηγαίνει στη Φλώρινα και πλοίο στο Καστελόριζο, και δικαιότερη φορολογία και σύνταξη στα 60! Πού να βρεθούν όλα τούτα; Από τι χρήμα να καλυφθούν τέτοιες απαιτήσεις; Πώς να κατεβάσει ο νους ιδέες; Γιατί και οι κυβερνώντες και οι διοικητές ΔΕΚΟ και νοσοκομείων, άνθρωποι είναι κι αυτοί, τα ‘παιξαν, έχασαν τον έλεγχο και το ‘ριξαν στα δανεικά.

Γιατί δεν είναι σωστό ο βιομήχανος, ο εφοπλιστής, ο γενικά έχων και κατέχων, να πληρώνει τα ελλείμματα των αστικών συγκοινωνιών όταν είναι γνωστό ότι δεν τις χρησιμοποιεί ούτε αυτός ούτε η κυρία του όταν κατεβαίνει στο Κολωνάκι για ψώνια. Ούτε τα νοσοκομεία πρέπει να πληρώσει αφού αν - χτύπα ξύλο – αρρωστήσει, σιγά να μην πάει στο «Λαϊκό». Τα παιδιά του πηγαίνουν σε ιδιωτικά σχολεία και σε ξένα πανεπιστήμια, οπότε τι δουλειά έχει με τις ελλείψεις της Παιδείας; Και στη δουλειά του με ποιο δικαίωμα μπορεί κάποιος να του πεί πόσες ώρες θα απασχολεί το προσωπικό του και πόσο θα τους πληρώνει; Και είναι σωστό να του ζητάς να πληρώνει φόρους για να καλύπτονται οι τρύπες του προϋπολογισμού; Ή να του καθορίζεις πόσο θα πουλάει την πραμάτεια του ώστε να περνάει καλά η πλέμπα; Όχι βέβαια! Όλα αυτά λοιπόν, πρέπει να πληρώνονται από τους χρήστες τους και μάλιστα ακριβά. Στον ξεπερασμένο όρο «κοινή ωφέλεια» το σαφές είναι «η ωφέλεια», το «κοινή» εξαρτάται από το εύρος της κοινότητας. Και 3 να ωφελούνται ο όρος ισχύει όπως ισχύει και για 3.000.000 αν και για τόσο πολλούς είναι δύσκολο να επιτευχθεί. Έτσι λένε και οι ξένοι σοφοί που καλέσαμε να πάρουν το κουμάντο. Για να μη νομίζει κανείς ότι εμείς είμαστε οι κακοί που δεν θέλουμε το καλό του λαού και της χώρας. Αυτές οι αποφάσεις δεν παίρνονται στην τύχη, «στο γόνατο», που λένε, χρειάζεται γνώση, πτυχία, ντοκτορά και βάλε, γι αυτό και δεν μπορεί να τα χωνέψει ο κάθε αδαής, ο κάθε φωνακλάς κριτικός του έργου μας.