24 ώρες μετά το «Γ. Καραϊσκάκης»

Ξεκινάω από το κοράκι. Δεν του ‘κατσε. Στο πρώτο ημίχρονο πάσχισε να κάνει κατηφορικό το γήπεδο αλλά δεν τα κατάφερε. Δεν είδε την ανατροπή του Σάλπι από τον Αβράμη (έξω από την περιοχή βέβαια) την ανατροπή του Ίβιτς από πίσω καθώς έτρεχε να πάρει θέση κάνοντας το 1-2, το πάτημα στο κεφάλι του πεσμένου Κοντρέρας, το αντιαθλητικό χτύπημα του Πάντελιτς, έδιωξε τον Χάβο, πέρασε ντούκου τον τραυματισμό του επόπτη και τις φωτοβολίδες που έπεσαν στην εστία του Χαλκιά. Στο δεύτερο κάναμε εμείς το γήπεδο κατηφορικό, σκέφτηκε ο μάγκας εντάξει όπου να ‘ναι θα γίνει η δουλειά, αλλά δεν υπολόγισε τα δοκάρια και τον τεράστιο Κοντρέρας. Ήρθε και το γκολ του Βιερίνια σε χρόνο που δεν άφηνε πολλά περιθώρια… Πρόλαβε όμως να κιτρινίσει τον Κοντρέρας σε μια φάση που ο Πάντελιτς (;) έπεσε μόνος του δυο μέτρα μακριά του προφανώς χεσμένος (που πάω να περάσω τώρα;). Στα επί μέρους, ο Χαλκιάς είχε δυο βόλτες στην περιοχή που ευτυχώς δεν κόστισαν, ο Σνάουτσνερ τα κατάφερε, ο Τσιρίλο γενικά καλός αλλά σε δυο φάσεις τον ξελάσπωσαν τα δοκάρια, ο Πάμπλο Νο1 παγκόσμιος, ο Λίνο (αχ βρε Λίνο) μπάτε σκύλοι αλέστε. Στο κέντρο ο άρχοντας ο δεν καταλαβαίνω τίποτα Πάμπλο Νο2 με το ανεπηρέαστο παλληκαράκι τον Τσουκαλά για τον οποίο έχω ελπίδες, ο Φωτάκης που ώρες ώρες νομίζεις ότι σταματάει το μυαλό του, ο πάντα χρησιμότατος Ίβιτς που ακόμα δεν είναι στα καλά του. Ο Βιερίνια που ξεπατώθηκε στο τρέξιμο μιας και δεν είχε βοήθειες από τον Λίνο αλλά είχε ακόμα την δύναμη να πεταχτεί την στιγμή που έπρεπε, ο Σάλπι αγωνιστικός αλλά χωρίς σωστή τροφοδότηση, ο Κούτσια που για μένα είναι φανερό ότι φοβάται μην κάνει λάθος και γι αυτό το κάνει τελικά, είναι θέμα αυτοπεποίθησης γιατί το κατέχει το άθλημα. Βοήθησαν και ο Μούσλι και ο αδικημένος Μπαλάφας (η συμπάθειά μου το ομολογώ).
Για τα νταηλίκια στη φυσούνα και τα αποδυτήρια έχω να πω ότι ελπίζω να μην ανταποδοθούν. Δεν τα έχουμε ανάγκη, δεν υιοθετούμε τέτοιες συμπεριφορές.

ΠΑΟΚ είμαστε!