Η Δίκη. Μέρος τρίτο (τελευταίο)

Το πρώτο μέρος εδώ
http://yannisayannis.blogspot.com/2009/03/blog-post_20.html
Το δεύτερο μέρος εδώ
http://yannisayannis.blogspot.com/2009/03/2.html

Διαδικασία

Η Δίκη ξεκίνησε και η διαδικασία που ακολουθήθηκε ήταν η εξής.
Για τον κάθε κατηγορούμενο εμφανιζόταν στις οθόνες οι πράξεις και οι παραλείψεις του με τις οποίες ζημίωσε τη χώρα και το κοινωνικό σύνολο, καθώς κι εκείνες μέσω των οποίων εξυπηρέτησε προσωπικά και οικογενειακά συμφέροντα και ακολουθούσε η ερώτηση: «Ένοχος;» Οι ένορκοι ψήφιζαν πατώντας το ένα από τα δύο κουμπιά στα μηχανήματα που υπήρχαν εμπρός τους.

Η πλειοψηφούσα άποψη λογιζόταν σαν δύο ψήφοι και μετά ψήφιζαν οι δικαστές με μία ψήφο ο καθ’ ένας, έτσι που οι συνολικές ψήφοι ήταν 7. Απολογίες δεν επιτρεπόταν αφού θεωρήθηκε ότι αφού κανείς δεν είχε μεταμεληθεί έμπρακτα για τα έργα του, απλά θα επαναλάμβαναν τα ίδια ψέματα καθυστερώντας την εξέλιξη της δίκης.

Κατά τη διάρκεια της αναγραφής του κατηγορητηρίου στις οθόνες αναφέρθηκαν, ανάλογα με την περίπτωση, κατηγορίες όπως:
Παραπλάνηση του λαού με ψευδείς και μη τηρηθείσες υποσχέσεις, ανικανότητα, αδιαφορία, δόλος, καταβαράθρωση της Παιδείας, υπεράκτιες εταιρείες, ενδοτική εξωτερική πολιτική, μεροληπτική οικονομική πολιτική, διάλυση της Υγείας, αποβιομηχάνιση, ανεργία, αντεργατική πολιτική, διαπλοκή, αδιαφάνεια, χαριστικές πράξεις, θάνατοι, παράνομοι πλουτισμοί, οικογενειοκρατία, ευνοιοκρατία, σκάνδαλα και σκανδαλώδεις συμπεριφορές, χρηματισμός, εγκατάλειψη της υπαίθρου και των μικρών νησιών, κατασπατάληση δημόσιου χρήματος, εκποίηση δημόσιας περιουσίας, οικολογικά και περιβαλλοντικά εγκλήματα, καταστροφές δασών λιμνών και ποταμών, ρύπανση και μόλυνση, καρτέλ, καταλήστευση των ασφαλιστικών Ταμείων, χρηματιστηριακές κομπίνες,…
Η σιγή στην αίθουσα ήταν νεκρική.

Οι οθόνες που μετέδιδαν μέσα στην αίθουσα τις αντιδράσεις των πολιτών που ήταν συγκεντρωμένοι στις πλατείες διαφόρων πόλεων της χώρας, δεν εξέπεμπαν ήχο.

Οι εικόνες αρκούσαν.
Οι διαδικασίες ήταν συνοπτικές και σ’ αυτό βοήθησε η συμπεριφορά των κατηγορουμένων που δεν μετήλθαν κανενός μέσου προκειμένου να τις διακόψουν ή να τις καθυστερήσουν.
Η ετυμηγορία
Το 70% των κατηγορουμένων εκρίθη ένοχο όλων των κατηγοριών ομόφωνα (7 ψήφοι), το 18% ένοχο με 6 ψήφους και το 12% ένοχο με 5. Ουδείς αθωώθηκε ούτε καν λόγω αμφιβολιών. Το δικαστήριο δεν έδειξε επιείκεια ούτε για τους τεθνεώτες. Οι ετυμηγορίες έδειχναν να γίνονται αποδεκτές στις πλατείες.
Οι ποινές

που επιβλήθηκαν στους ενόχους (πιά) ήταν
Δήμευση της περιουσίας τους. Η κινητή τους περιουσία περιέρχεται στο Δημόσιο, η δε ακίνητη στα ασφαλιστικά Ταμεία τα οποία προβλεπόταν να συνενωθούν σε ένα. Οι ένοχοι εστερούντο των πολιτικών τους δικαιωμάτων και είχαν την ευχέρεια να επιλέξουν τον τόπο στον οποίο θα περνούσαν το υπόλοιπο του βίου τους με την φροντίδα της Πολιτείας. Είχαν να διαλέξουν μεταξύ ενός νησιού της άγονης γραμμής κι ενός χωριού στην ορεινή Ήπειρο που είχε ερημώσει τελείως. Η «φροντίδα της Πολιτείας» συνίστατο στο να τους εξασφαλίζει τις συνθήκες και το επίπεδο ζωής που εκείνοι φρόντιζαν να έχουν οι κάτοικοι των συγκεκριμένων περιοχών επί δεκαετίες.
Το μέλλον της χώρας
Τα πολιτικά κόμματα διαλύθηκαν και η περιουσία τους δημεύθηκε. Οι εκλογές που προκηρύχθηκαν άμεσα, θα γινόταν ως εξής. Καμία εκλογική περιφέρεια δεν θα ήταν πια μονοεδρική, όλες θα είχαν τρείς έδρες κατ’ ελάχιστον και 15 κατά μέγιστο ανάλογα με τον πληθυσμό τους, ο συνολικός αριθμός όμως των εκλεγομένων θα παρέμενε ο ίδιος. Το ψηφοδέλτιο θα ήταν ενιαίο για κάθε περιφέρεια και δικαίωμα υποψηφιότητας είχαν όσοι δεν είχαν νομικό κώλυμα και ηλικία 18 ετών και άνω.

Η αμοιβή των εκλεγομένων θα ήταν ίση με το εισόδημα που εμφάνιζε η τελευταία τους φορολογική δήλωση προσαυξημένο κατά 10%.

Όλοι οι πολίτες είχαν δικαίωμα σε δύο μόνο βουλευτικές θητείες τετραετούς διάρκειας, κατά την διάρκεια των οποίων η Πολιτεία θα μεριμνούσε για τις ασφαλιστικές τους εισφορές. Βουλευτικά γραφεία δεν θα υπήρχαν και οι πολίτες θα είχαν τη δυνατότητα υποβολής των αιτημάτων τους ταχυδρομικά ή ηλεκτρονικά σε επιτροπές που θα τα ομαδοποιούσαν και θα τα έθεταν υπ’ όψη του Κοινοβουλίου το οποίο είχε την νομοθετική εξουσία. Από το σύνολο των εκλεγέντων, η Βουλή όφειλε να εκλέξει στην πρώτη της συνεδρίαση τον Πρόεδρο της χώρας με απλή πλειοψηφία, κι αυτός με τη σειρά του θα όριζε 15 βουλευτές με ετήσια θητεία ως υπεύθυνους των τομέων δραστηριότητας της Πολιτείας (Υγεία-Πρόνοια, Άμυνα, Παιδεία κλπ). Οι 15 αυτοί θα κρινόταν κατ’ έτος από την ολομέλεια η οποία θα τους απάλλασσε ή θα τους καταλόγιζε λάθη και παραλείψεις και θα μεριμνούσε για τις ενδεχόμενες κυρώσεις. Κανείς δεν είχε δικαίωμα να θητεύσει ως υπεύθυνος τομέα για περισσότερες από δύο φορές. Καθιερωνόταν επίσης, γνωμοδοτική Βουλή από 500 πολίτες οι οποίοι θα προέκυπταν κάθε χρόνο με κλήρωση, η θητεία τους θα ήταν διετής και θα λειτουργούσαν με τις ίδιες συνθήκες και προϋποθέσεις των κανονικών βουλευτών. Με αυτό τον τρόπο η πολιτική εξουσία έπαυε να είναι αυτοσκοπός και επάγγελμα και επέστρεφε στην υπεύθυνη συμμετοχή στα κοινά.

Επίλογος
Με την επικύρωση όλων όσων αποφασίσθηκαν, το Δικαστήριο ανέλαβε τη διακυβέρνηση μέχρι την διενέργεια εκλογών που ορίστηκαν να γίνουν σε 13 μέρες. Ο κόσμος από τις πλατείες επέστρεψε στα σπίτια του. Αύριο ήταν μια εντελώς καινούρια μέρα, και παρ’ όλο που πολλοί είχαν αφήσει λογαριασμούς απλήρωτους, δεν ήταν λίγοι αυτοί που χαμογελούσαν.

Η πρώτη ενέργεια της προσωρινής διακυβέρνησης ήταν να φροντίσει την άμεση μεταφορά των ενόχων στους νέους τόπους διαμονής τους.