Αυτό δεν είναι ένα blog που ψάχνει την επισκεψιμότητα. Είναι ένα προσωπικό σημειωματάριο, ένας τρόπος να ξεφορτώνομαι τους θυμούς μου και να μοιράζομαι τις χαρές μου. Είναι καλύτερο από το να μουρμουρίζω ή να γελάω μόνος μου.
Εδώ όλο και κάποιος ακούει…


Μην ξεχνάτε...

Κυριακή 25 Μαρτίου 2012

Παρέλαση...

Ώρα 9 το πρωί (με την καινούρια) και βόλτα με τον σκύλο στην παραλία. Λες κι έγινε πραξικόπημα! Από τι ώρα άραγε κουβάλησαν τόσους αστυνομικούς, ΜΑΤ, ΜΕΑ, Δίας, για να παρακολουθήσουν την παρέλαση; Από την Μπότσαρη (για όσους ξέρουν) ξεκινούσε η (αστεία) περίφραξη του δρόμου, με κάτι ναυτικά σχοινιά που απ' όσο ξέρω είναι πανάκριβα. Και τι ωραία και προσεγμένη δουλειά! Φαίνεται εξ άλλου στην φωτογραφία.
Πού είναι τα ωραία κιγκλιδώματα και οι φράχτες της Αθήνας; Δείξαμε ακόμα μια φορά οτι είμαστε χωριό.
Τέλος πάντων όλα δικαιολογούνται προκειμένου οι διάφοροι εκπρόσωποι της άρχουσας νομενκλατούρας να παρακολουθήσουν απερίσπαστοι την παρέλαση. Απομόνωσαν τον κόσμο και απομονώθηκαν σε μια γιορτή που δεν δικαιούνται. Σε μια γιορτή πατριωτισμού ηρωισμού και αυτοθυσίας, τι δουλειά έχουν αυτοί οι λίγοι, ΟΙ ΤΙΠΟΤΕΝΙΟΙ;

1 σχόλιο:

ο δείμος του πολίτη είπε...

Φόβος, τρόμος, πανικός και εξευτελισμός...