Ο "ξανθός"

Γενικά είμαι φιλειρηνικός τύπος, δεν μ’ αρέσουν οι βιαιότητες ειδικά από ισχυρούς σε βάρος αδύναμων. Ακόμα και στο σινεμά μ’ ενοχλούν οι σκηνές ανάλογης βίας αλλά δεν κρύβω πως όταν οι λιγότερο ισχυροί παίρνουν την εκδίκησή τους (στο σινεμά πάντα), η αντίθεσή μου στη βία πάει περίπατο.

Όμως επειδή ποτέ δεν ξέρεις, όσες φορές στην πρωινή μου βόλτα στην παραλία βλέπω (Σαββατοκύριακα) τον περί ου ο λόγος να κάνει το ίδιο, πάντα αλλάζω δρόμο για να μην συναντηθούμε. Κι αυτό γιατί στην καλημέρα που θα μου απευθύνει μιας και γνωριζόμαστε, όχι μόνο δεν θέλω να απαντήσω, αλλά φοβάμαι μη του πω κάτι απ’ αυτά που έχω μέσα μου και μας γράψουν οι εφημερίδες. Τον θυμάμαι σταυροπόδι στη βουλή και με το ένα χέρι απλωμένο στο διπλανό έδρανο, να σηκώνει το χέρι στην ψηφοφορία και να λέει «ναι σε όλα». Τον είδα και στην ψηφοφορία για τις παραπομπές να ψηφίζει επιδεικτικά μόνο στην πρώτη κάλπη και στη συνέχεια να κάθεται στο έδρανο που καθόταν πριν ο Βορίδης, πρώτη σειρά με τον διάδρομο να τον χωρίζει από τον Βενιζέλο. Και χθες ψήφισε «όχι» στην άρση ασυλίας ενός βουλευτή της Χ.Α. αν και, όπως είπε αργότερα, ήθελε να ψηφίσει «ναι» αλλά έκανε λάθος. Και μου ‘ρθε στο νου πόσοι και πόσο μικροί άνθρωποι έχουν περάσει κατά καιρούς από τη βουλή.

Γιατί, ποιος είναι ο λεγάμενος και με ποια κριτήρια εκλέγεται; Με  οπαδικά μόνο. «Ο πιο πολυνίκης» λένε,  νίκες πράγματι πολλές στις εσωτερικές διοργανώσεις, που τις πέτυχε με λεφτά άλλων, με αθλητικές ικανότητες άλλων και διαπλοκή με διαιτητές. Μέχρι και στα τραπέζια χόρεψε κάποιος ξένος διαιτητής σε επινίκιο γλέντι της ομάδας του. Διαιτητές σφύριξαν τη λήξη αγώνα στην Πάτρα στον οποίο η ομάδα του έχασε, αυτός κατέβηκε έξαλλος στα αποδυτήρια και ω του θαύματος οι διαιτητές ξαναβγήκαν, θεώρησαν το νικητήριο καλάθι των αντιπάλων εκπρόθεσμο και οδήγησαν τον αγώνα σε παράταση στην οποία πάλι ω του θαύματος η ομάδα του νίκησε. Άλλαξε ομάδα όταν τα λεφτά άρχισαν να στερεύουν και πήγε σε μια άλλη που το χρήμα έρρεε άφθονο. Στην Ελλάδα. Στην Ευρώπη όμως, που τα κριτήρια είναι άλλα, δεν κατέκτησε ούτε έναν τίτλο στις 6 τελικές διοργανώσεις που πήγε, ούτε και με την Εθνική ομάδα κέρδισε κάτι σαν προπονητής της. Την πραγματική τους αξία απέδειξαν άλλοι λιγότερο προβεβλημένοι Έλληνες συνάδελφοί του που κατέκτησαν ευρωπαϊκά τρόπαια. Πάντα είχε καλές δημόσιες σχέσεις, «Ξανθό» τον ανέβαζαν «Ξανθό» τον κατέβαζαν λες και ήταν ο μόνος με τέτοια μαλλιά στη χώρα. Ο κατά δική του δήλωση «καθηγητής της αλητείας» έριχνε βροχή Χριστοπαναγίες και «κατέβαζε καντήλια» στους δευτεροκλασάτους παίκτες του, (στους άλλους δεν τον έπαιρνε), αλλά όταν πήγαινε για αγώνα στο Ισραήλ έπαιρνε όλη την ομάδα για προσκύνημα στο Πατριαρχείο. Από τον αθλητισμό κέρδισε πολλά λεφτά και να ‘ναι καλά να τα χαίρεται, αλλά εκπρόσωπος του λαού; Και μάλιστα που ψηφίζει όλα τα αντιλαϊκά μέτρα, αλλά ψηφίζει και αφηρημένα άλλα αντ’ άλλων.