Αναδημοσίευση...

Του Olivier Clerc (συγγραφέα και φιλοσόφου)

Το είχα αναρτήσει για πρώτη φορά στις 11/12/2008

Με λίγα λόγια

Ένα βατραχάκι κολυμπούσε αμέριμνο σε μια χύτρα με δροσερό νερό. Οι παρατηρητές άναψαν μια χαμηλή φωτιά κάτω από τη χύτρα. Η θερμοκρασία του νερού ανέβαινε αργά αλλά σταθερά 25..26..27....35βαθμοί. Το βατραχάκι ένοιωθε μια μικρή διαφορά, αλλά αισθανόταν ακόμα σχετικά άνετα. 40-45, μια μικρή δυσφορία, αλλά τίποτε το ανησυχητικό δεν περνούσε από το μυαλό του, μόνο που αισθανόταν λίγο κουρασμένο. 50 βαθμοί και η ενόχληση ήταν πια μεγάλη αλλά και η κούραση επίσης γι αυτό και υπομένει και δεν αντιδρά. Σε λίγο η θερμοκρασία κάνει το βατραχάκι να χάσει τις αισθήσεις του και σύντομα βράζει μέσα στη χύτρα. Αν το έριχναν από την αρχή κατ’ ευθείαν στους 40-50 βαθμούς όπως είχαν κάνει οι παρατηρητές νωρίτερα σε άλλο βατραχάκι, αυτό μ’ ένα γερό σάλτο θα πηδούσε έξω από τη χύτρα.

Το πείραμα αποδεικνύει ότι όταν μια αλλαγή γίνεται με τρόπο επαρκώς αργό, διαφεύγει της συνειδήσεως και στην πλειονότητα των περιπτώσεων δεν προκαλεί καμιά αντίδραση, καμιά αντίσταση.
Το ίδιο συμβαίνει και στην κοινωνία μας με όσα αργά και σταδιακά συμβαίνουν σε βάρος μας. Γίνονται αργά αργά για να τα συνηθίζουμε. Αυτά που μας συμβαίνουν σήμερα, αν γινόταν όλα μαζί πριν 20-30-40 χρόνια θα μας έκαναν να φρίξουμε, να βγούμε στους δρόμους, να επαναστατήσουμε. Τώρα όμως;

Τα άσχημα προγνωστικά για το μέλλον μας, αντί να προκαλούν αντιδράσεις και εξεγέρσεις, προετοιμάζουν ψυχολογικά τον κόσμο ώστε να αποδέχεται τις δραματικές και εξαθλιωτικές συνθήκες ζωής που μας επιβάλουν.

Μήπως είναι η ώρα ΝΑ ΠΕΤΑΧΤΟΥΜΕ ΕΞΩ ΑΠΟ ΤΗ ΧΥΤΡΑ;

Αυτά τον Δεκέμβριο του 2008