Χθες στην Αριστοτέλους

Δεν περίμενα τέτοια κοσμοσυρροή! Κόσμος κάθε λογής, κάθε ηλικίας, κάθε τάξης (αντιπαθής διαχωρισμός αλλά τι να κάνουμε…), πάθος ενθουσιασμός και ανταπόκριση στα λεγόμενα των ομιλητών. Συγκινήθηκα στη θέα του υποβασταζόμενου Μίκη να ορθώνει το ανάστημά του την στιγμή που οι εθελόδουλοι είναι σε στάση μόνιμης υπόκλισης, συγχύστηκα με (πολύ λίγους) κάποιους που ήθελαν ντε και καλά να ακούγονται περισσότερο από τους ομιλητές. Ένα πλήθος αυθόρμητο και πολιτισμένο, διψασμένο ν’ ακούσει τη δική του φωνή από τα χείλη του Μίκη, ν’ ακούσει το θυμό όλων να δονεί την πλατεία.
Και η αντίδραση: Η Μητροπόλεως είχε κλείσει από το πλήθος αλλά παρ’ όλο που με την λήξη της ομιλίας και παρά την μικρή συναυλία του Μανόλη Μητσιά που ακολούθησε, ο κόσμος άρχισε να αποχωρεί και ο δρόμος ελευθερώθηκε, η τροχαία ανεξήγητα (ή μήπως εξηγήσιμα) εξακολουθούσε να μην επιτρέπει τη διέλευση των οχημάτων, συμπεριλαμβανομένων και των αστικών λεωφορείων, επιμηκύνοντας έτσι την ταλαιπωρία. Οι γραμμές 3, 5, 6, 33, 39, 78 αναγκαζόταν να κινηθούν μέσω της Εγνατία που φυσικά φράκαρε.