Συνολικά και συλλογικά ένοχοι...

του Γιάννη Γούδα από το www.pressinaction.gr

«Μέχρι αυτή τη στιγμή και χωρίς να υπάρχει ένδειξη ότι θα συμβεί στο μέλλον, κανένα μέλος του κοινοβουλίου κανενός κόμματος, δεν έχει ζητήσει επισήμως όχι μόνο την κύρωση των Συμβάσεων από τη Βουλή, άλλα ούτε τη διανομή των κειμένων που υπέγραψε η χώρα μας και δεσμεύτηκε με τη χειρότερη και ειδεχθέστερη μορφή δέσμευσης της ιστορίας της. Κανείς από το αντιπροσωπευτικό σώμα δεν είχε το ενδιαφέρον να μάθει ο ίδιος και, αν ο ίδιος γνώριζε, να πληροφορήσει τον ελληνικό λαό τον οποίο αντιπροσωπεύει, ποιες και τι είδους δεσμεύσεις είχε δεχθεί η χώρα μας. Αλλά και κανένα μεγάλο ραδιοτηλεοπτικό ή έντυπο ΜΜΕ, εκτός από ελάχιστες εξαιρέσεις, αισθάνθηκε το καθήκον να ενημερώσει τον ελληνικό λαό για τις υποχρεώσεις που του φόρτωσαν ερήμην του».

(Γ. Κασιμάτης στην Ελευθεροτυπία 2/5/2011).
Οι σποραδικές φωνές κάποιων προσωπικοτήτων, που αναφέρονται στις κραυγαλέες παραβιάσεις του Συντάγματος και του εθνικού αλλά και διεθνούς Δικαίου, αναφέρονται από την πλειοψηφία των ΜΜΕ με δυό λόγια και επιδερμικά. Ακόμα και τα κόμματα της Αριστεράς, από τα οποία προσδοκά ο πολίτης φιλολαϊκή και δημοκρατική ουσιαστική δράση, δεν έχει κάνει βήμα προς την κατεύθυνση της πλήρους ενημέρωσης και της ίδιας αλλά και του λαού. Κι αν η ίδια είναι ενημερωμένη, τόσο το χειρότερο. Με καταψηφίσεις και αποχωρήσεις, δεν γίνεται δουλειά στο νοθευμένο πλειοψηφικό σύστημα της δημοκρατίας μας. Κρίνοντας αυτά, βρίσκω δίκαιο να καταλογίζεται στο σύνολο των εξουσιών, νομοθετική, εκτελεστική, δικαστική και τον Τύπο, η ευθύνη και ενοχή για όσα έγιναν και όσα μέλλει να γίνουν, από τον πρόεδρο της Δημοκρατίας μέχρι τον τελευταίο εισαγγελέα και δημοσιογράφο. Τα μερίδια της ευθύνης και τον βαθμό ενοχής ας τα μοιράσουν μεταξύ τους.