Περί ύβρεων*

Προχθες βράδυ ο Πρετεντέρης στην εκπομπή του, ξεκίνησε με μαθήματα καλής συμπεριφοράς προς τον ΣΥΡΙΖΑ και τον κ. Αλαβάνο. Είπε δηλαδή ότι θα περίμενε κανείς από το κόμμα και τον πρώην πρόεδρό του, μια έκφραση λύπης, μια «συγνώμη» τέλος πάντων για το συμβάν σε βάρος του Πάγκαλου στο Παρίσι. Ανεξάρτητα από το ότι η «συγνώμη» σημαίνει και αναγνώριση της ευθύνης για το γεγονός, είναι υπερβολικό να δίνει μαθήματα συμπεριφοράς ο Πρετεντέρης (για όσους ξέχασαν το μπουκάλι στους διαιτητές). Η διαφωνία, είπε, είναι παραδεκτή στη δημοκρατία, είναι όμως απαράδεκτες οι ύβρεις.

Ύβρεις; Σαν ποιες δηλαδή; Το C4I, δεν ήταν ύβρις; Το φαγοπότι της Ολυμπιάδας; Το Βατοπέδι; Το χρηματιστήριο; Η απομόνωση νησιών και η ερήμωση χωριών; Οι προμήθειες και οι μίζες, τα υποβρύχια και τα «μεγάλα έργα» δεν είναι ύβρεις; Το φόρτωμα όλων των ευθυνών στους εργαζόμενους και συνταξιούχους δεν είναι; Η ψευδείς κάθε μήνα διαβεβαιώσεις του Παπακωνσταντίνου «δεν θα ληφθούν άλλα μέτρα» δεν είναι ύβρεις; Τα συνειδητά προεκλογικά ψεύδη του πρωθυπουργού που παραπλάνησαν τον λαό; Ο Βουλγαράκης, ο Σουφλιάς, ο Τσοχατζόπουλος, ο Μαγγίνας, ο Λαλιώτης, ο… ο … δεν είναι υβριστές;

*Η ύβρις ήταν βασική αντίληψη της κοσμοθεωρίας των αρχαίων Ελλήνων. Όταν κάποιος, υπερεκτιμώντας τις ικανότητες και τη δύναμή του (σωματική, αλλά κυρίως πολιτική, στρατιωτική και οικονομική), συμπεριφερόταν με βίαιο, αλαζονικό και προσβλητικό τρόπο απέναντι στους άλλους, στους νόμους της πολιτείας και κυρίως απέναντι στον άγραφο θεϊκό νόμο -που επέβαλλαν όρια στην ανθρώπινη δράση-, θεωρούνταν ότι διέπραττε «ύβριν»

Αυτά, για να ξέρουμε για τι μιλάμε...