«Μεταναστευτικό»

Στην εφημερίδα «Θεσσαλονίκη» της 31/1/2011 ένας τύπος που υπογράφει σαν Ι.Χ. γράφει για το μεταναστευτικό, με τίτλο «Φοβού»:
«Όλοι όσοι φοβούνται τους μετανάστες επειδή ήρθαν εδώ να μας καταλάβουν τη Νομική [….] μάλλον δεν είναι απόγονοι μεταναστών. Μάλλον δεν άκουσαν τίποτα για γονείς και (ακόμα χειρότερα) για παππούδες που ξεσπιτώθηκαν μια και δυό φορές στην αναζήτηση καλύτερης μοίρας. Όλοι μάλλον προέρχονται από ακριβά και πλούσια γονίδια, που ποτέ τους δεν χρειάστηκε σε βάθος γενεών, να δακρύσουν στο δρόμο προς άγνωστη κατεύθυνση για να συναντήσουν άγνωστους ανθρώπους. Κι επειδή κανείς δεν έρχεται επειδή έτσι του αρέσει αλλά γιατί κινδυνεύει η ζωή του και παίζεται το μέλλον του, ας προσέξουμε λίγο τα σχόλιά μας. Κυρίως όταν τα διατυπώνουμε από τη ζεστασιά της μεζονέτας μας δίπλα από το τζάκι…»
Τώρα τι να του πεις του νούμερου και τι να καταλάβει;

Αν του πω ότι η μάνα μου ήρθε πρόσφυγας από τη Μικρασία, ο θειός μου ήταν 15 χρόνια μετανάστης στη Γερμανία, έχω ένα φίλο μετανάστη στην Αμερική και έναν στη Σουηδία, ότι ο ενδοκρινολόγος της γυναίκας μου είναι Ιορδανός, ο οπτικός μου Εβραίος, ότι δεν έχω μεζονέτα και μάλιστα με τζάκι, γιατί «τα γονίδιά μου δεν είναι ούτε ακριβά και πλούσια», θα με εξαιρέσει από τον κανόνα που θέσπισε με φασίζουσα ευκολία; Θα δεχτεί άραγε ότι οι μετανάστες από την Ελλάδα δεν πήγαν στις ξένες χώρες χωρίς χαρτιά και περνώντας νύχτα τα σύνορα και πολλοί απ’ αυτούς στάλθηκαν σούμπιτοι πίσω επειδή δεν πληρούσαν κριτήρια και προϋποθέσεις;
Το νούμερο πουλάει ανθρωπισμό αλλά συγχρόνως στολίζει περιφρονητικά κάθε συνάνθρωπό του που συμβαίνει να έχει άλλη άποψη.