Ο φασισμός του δακρυγόνου

Τι γίνεται μ’ αυτή την απίστευτη ευκολία με την οποία οι «δυνάμεις της τάξης» εκτοξεύουν τα διάφορα χημικά τους εναντίον δικαίων και αδίκων;
Πως είναι δυνατό να αδιαφορούν για όλους όσοι ΝΟΜΙΜΩΣ βρίσκονται σ’ έναν συγκεκριμένο χώρο, άντρες γυναίκες και παιδιά που δεν είχαν κάνει τίποτα κι απλά περίμεναν να δούν ένα ποδοσφαιρικό αγώνα χωρίς να συμμετέχουν σε κανένα επεισόδιο; Δεν έχει πει κανείς στον γαλονά που έδωσε την εντολή ότι όλα αυτά παρασέρνονται, διαχέονται στον αέρα και καταλήγουν όπου να’ ναι; Πάνοπλοι στην κυριολεξία, κράνη, ασπίδες, κλομπ, πιστόλια, επικαλαμίδες, δακρυγόνα, χειροβομβίδες κρότου λάμψης Τι δημοκρατική νοοτροπία είναι αυτή που κρίνει ένοχο τον οποιονδήποτε και τον πλακώνει στα χημικά; Που κάνει τον κάθε πολίτη έρμαιο στις «μάτσο» διαθέσεις κάθε κομπλεξικού ένστολου; Κι αυτά που ρίχνουν αριστερά και δεξιά, τζάμπα τα παίρνει η πολιτεία ή υπάρχει καμιά μίζα ανάλογη με την κατανάλωση;