Περί υποψηφίων...

Το γραμματοκιβώτιό μου –φαντάζομαι και τα δικά σας - όπως και τα παρμπριζ των αυτοκινήτων γεμίζουν από φυλλάδια υποψηφίων που όλοι τους είναι:

Συνεπείς, ασυμβίβαστοι, μαχητές, οραματιστές, προοδευτικοί, τολμηροί, υπεύθυνοι, με νέες ιδέες, πάντα δίπλα στον πολίτη, μαζί μας και την επομένη των εκλογών, με αυξημένα ενδιαφέροντα για το περιβάλλον, την υγεία, τα σχολικά κτίρια, το κυκλοφοριακό, τη διαφάνεια, με παρελθόν αγώνων για τη δημοκρατία και την αυτοδιοίκηση, πρόεδροι ή μέλη οργανώσεων και συλλόγων πάσης φύσεως, με σπουδές και ανησυχίες.
Ούτε ένας (ή μία) κανονικός άνθρωπος!

Που να ανησυχεί δηλαδή πως θα βγάλει το μήνα, πως θα πληρώσει τα δάνειά του, τα φροντιστήρια των παιδιών του, το νοίκι…
Τόνοι ιλουστρασιόν χαρτί πεταμένοι εδώ κι εκεί (κι από «οικολόγους») προσάναμμα για να ανάψει και να θεριέψει η φλόγα της ματαιοδοξίας τους.

Τόσο χρήμα ξοδεμένο για να υπηρετήσουν την τοπική αυτοδιοίκηση χωρίς αμοιβή(;) (οι περισσότεροι), κάτι σαν άμισθη πρακτική εξάσκηση για να εμπλουτίσουν το πολιτικό τους βιογραφικό.

Έργο χιλιοπαιγμένο...