Συμπεράσματα και ερωτήματα

Αυτή η προσβλητική για κάθε ερμηνεία της λέξης «Δημοκρατία» διαδικασία του κατ’ ευφημισμό «πόθεν έσχες» των πολιτικών (αφού το κρίσιμο «πόθεν» δεν το μαθαίνουμε), έχει κάποια αξία, περιλαμβάνει κάποια στοιχεία που είναι χρήσιμα.

Η πολύ μεγάλη πλειοψηφία τους δηλώνει εισόδημα από το βουλευτιλίκι από 100.000 και πάνω, οι καταθέσεις τους (πάντα μετά των συζύγων) είναι από 100.000 μέχρι 3.000.000, διαθέτουν σπίτια και σπίτια τα οποία αγόρασαν σε τιμές που άλλος δεν μπορεί να βρεί, ομόλογα και μετοχές, και το καινούριο φασούλι, τα βοσκοτόπια. Κάποιοι μάλιστα δήλωσαν και 2-3 ο καθένας, βοσκοτόπια που βέβαια δεν θα μάθουμε πότε θα μετατραπούν σε οικιστικές περιοχές και οικόπεδα. Αλλά το ερώτημα που μπαίνει είναι ένα.

Είναι δυνατό αυτοί οι άνθρωποι να εκπροσωπούν τον λαό; Να συνεδριάζουν και να παίρνουν αποφάσεις που αφορούν εκατομμύρια πολιτών που το εισόδημά τους αν φτάνει τα 20 χιλιάρικα λένε «δόξα τω Θεώ»; Είναι δυνατό να νοιάζονται για αηδίες τύπου «ανεργία» «βασικός» «13ος και 14ος»; Στον «πρωινό καφέ» -που τον πληρώνουμε εμείς- και στις επιτροπές είναι δυνατό να συζητάνε για το πόσο κοστίζει ο καφές στον συνταξιούχο και πόσο παίρνει ο εργαζόμενος με μερική ή εποχική απασχόληση;
Όχι δεν είναι.

Όλοι αυτοί δεν εκπροσωπούν εσένα κι εμένα παρ’ όλο που εγώ κι εσύ τους στείλαμε εκεί μέσα στα πλαίσια των «δημοκρατικών διαδικασιών».
Κλείνω επαναλαμβάνοντας μια παλιά μου θέση.

Είναι ύποπτοι όσοι θεωρούν ότι είναι ικανότεροι από εσένα και τους αξίζει να σε κυβερνούν. Έχουν ένα αίσθημα ανωτερότητας ισχυρό τόσο όσο και το αίσθημα κατωτερότητας που έχουν για τους άλλους.

Για εμάς δηλαδή.