Όταν αλλάζει το νόημα των λέξεων

Οι Ύπατοι Αρμοστές της Ελλάδας (ή τρόϊκα, ή δυνάμεις κατοχής)

ζητούν λέει, από την κυβέρνηση Τσολάκογλου την απελευθέρωση της αγοράς ενέργειας. Στην ελληνική γλώσσα αυτό σημαίνει ότι οποιοσδήποτε έχει το δικαίωμα να μπει σ’ αυτήν την αγορά και να προσπαθήσει να πουλήσει το εμπόρευμα ή τις υπηρεσίες που έχουν ζήτηση. Θεμιτό, σωστό και τίμιο. Έλα λοιπόν κύριε επενδυτά μου, στήσε μια μονάδα παραγωγής (με αέριο, με άνεμο, με ήλιο, με ότι θες) ανέπτυξε κι ένα βασικό δίκτυο διανομής και βγες να πουλήσεις.
Οι μετακληθέντες ινστρούχτορες όμως, την εννοούν αλλιώς τη δουλειά. Το 40% των λιγνιτορυχείων και των παραγωγικών μονάδων της ΔΕΗ πρέπει, λένε, να πουληθεί. Δηλαδή, να δώσουμε στο πιάτο στον κάθε μουστερή στημένες και στρωμένες δουλειές, να αναλάβει δηλαδή ο «επενδυτής» την παραγωγή και να πουλάει στην ΔΕΗ το ρεύμα που θα παράγει, και η ΔΕΗ από την άλλη, να είναι υποχρεωμένη να αγοράζει αυτό που μέχρι χθες παρήγαγε μόνη της.
Φίλοι εργαζόμενοι στην ΔΕΗ, αν η κυβέρνηση Τσολάκογλου προχωρήσει σ’ αυτό το έγκλημα, οι «Άθλιοι» είναι μαζί σας, όπως είναι και με τους σιδηροδρομικούς, όπως ήταν και με την ΟΑ, γιατί για τα όποια χάλια φταίνε κυρίως οι εκάστοτε διορισμένες αλητήριες διοικήσεις, πολύ μακράν άλλων υπαιτίων.