Κυριακή 13 Ιουνίου 2010

Περί ιδιωτικής πρωτοβουλίας...

Πήγα σήμερα το πρωί για καφέ (ακόμα μπορώ) σε μαγαζί παραθαλάσσιο απέναντι από το ΙΚΕΑ, στο “Bennigans”. Ανοιχτωσιά, θέα στον Θερμαϊκό και στην πισίνα δίπλα, έβλεπα και τα αεροπλάνα να πηγαινοέρχονται, το φρέντο ικανοποιητικό αλλά ακριβό (4,50 ευρουλάκια), λες εν τάξει πληρώνεις και κάτι τις για τη θέα,
όμως
Για τα 25–30 τραπέζια ΕΝΑΣ σερβιτόρος και ΕΝΑΣ βοηθός! 15’ πέρασαν ώσπου να παραγγείλουμε, άλλα 15’ ώσπου να έρθουν οι καφέδες κι άλλα 10’ για να έρθουν τα νερά και τέλος 10’ ώσπου να πληρώσουμε!
Τα δυο παιδιά που εξυπηρετούσαν ήταν να τα λυπάσαι
.
Ωραίο μαγαζί, αλλά ξανά δεν…

2 σχόλια:

  1. Ε, ναι, σύμφωνα με τον "χρυσό κανόνα" του νεοφιλελευθερισμού (άλλως, καπιταλισμός-καζίνο): συμπίεση του κόστους (κυρίως, δε, του κόστους εργασίας) μέχρι εκεί που δεν παίρνει...

    Υ.Γ. Δε θα ήταν παράξενο αν ο δικαιούχος του οικοπέδου (πιθανότατα ο Δήμος Πυλαίας) ζητά ενοίκιο κάποιων εκατομμυρίων...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Όλα μέσα είναι, μέχρι και ποσοστά επί του τζίρου...

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Για να δω τι λέτε κι εσείς...