Ο «μεγάλος θεριστής»

Έχουμε και λέμε:

Σύνταξη στα σαράντα (σαράντα να ’ναι οι ώρες τους κι εκείνες στο κρεβάτι), «τα Ταμεία θα πληρώνουν εφ’ όσον έχουν» (Λοβέρδος) αλλά πώς να έχουν αφού το κράτος δεν θα συμμετέχει, οι εργοδότες έχουν πάψει προ πολλού να συμμετέχουν και δεκάδες χιλιάδες «εισαχθέντες» δικαιούνται σύνταξης και ιατροφαρμακευτικής περίθαλψης χωρίς να έχουν ούτε ένα ένσημο, η χήρα δεν θα παίρνει σύνταξη αν είναι κάτω των 50 ετών (δηλαδή αφού ο 55άρης μας άφησε, ας πάει και η 45άρα χήρα να του κάνει παρέα) το επόμενο θα είναι διακοπή της σύνταξης μετά τα 75 αφού «δεν πεθαίνουν κιόλας» (πάλι Λοβέρδος) ο νεοπροσλαμβανόμενος αν είναι κάτω των 25 θα παίρνει πολύ πιο κάτω από τον βασικό, οι συλλογικές συμβάσεις πάνε περίπατο, τα ωράρια πεθάνανε, τα «δικά μας παιδιά» (στη Βουλή) 1900 καθαρά το μήνα (ήθελα να ‘ξερα αυτός που πηγαινοφαίρνει νεροπότηρα στους αγορεύοντες τόσα παίρνει;) οι υπουργοί και βουλευτές συνεχίζουν να χρησιμοποιούν αυτοκινητάρες τη στιγμή που στην Αγγλία καταργήθηκαν τα υπουργικά και στην Ιταλία μειώνονται οι μισθοί υπουργών και βουλευτών κατά 15%, η νέα λίστα φαρμάκων στέλνει τους ασφαλισμένους από γραφείο σε γραφείο, οι σύγχρονοι Γκαίμπελς συνεχίζουν από τηλεοράσεως να τρομοκρατούν τον απροστάτευτο λαό, τα καρτέλ να τον απομυζούν, οι αισχροκερδείς να τον αρμέγουν. Όλο και καινούρια μέτρα τάχα ζητάνε οι κακοί ξένοι και η κυβέρνηση αμύνεται των δικαίων του λαού(!!!)

Τι σκατά συμφωνία υπογράψατε; Εν λευκώ; Ή τα ‘χετε συμφωνήσει και μας τα πασάρετε λίγα λίγα;

Γιαγκούλας και Νταβέλης μοιάζουν του κατηχητικού μπροστά στους αδίστακτους ληστές που εκμεταλλεύτηκαν την εμπιστοσύνη του λαού στις δημαγωγικές τους υποσχέσεις, κοινοί σφετεριστές μιας εξουσίας που δεν την αξίζουν.

Και οι άλλοι; Η ΝΔ ελπίζει πως το τωρινό συνεχές στραγγάλισμα θα στείλει στη λήθη τα δικά της εγκλήματα, το ΚΚΕ καλεί μόνο σε αντίσταση και ανυπακοή και οραματίζεται λαϊκή εξουσία, ο ΣΥΡΙΖΑ αναλώνεται σε καφενειακές συζητήσεις, ο ΛΑΟΣ σπεκουλάρει εκπέμποντας συναινετικά συνθήματα, ούτε μια πρόταση τεκμηριωμένη, κανένα φως από πουθενά.

Περιμένω, προσμένω, την στιγμή που θα δώ το έκπληκτο βλέμμα του καθ’ ενός τους όταν το αόρατο χέρι θα γράφει στον τοίχο το βιβλικό «Μανέ θεκέλ φαρές» ο εστί μεθερμηνευόμενον «εζυγίσθης εμετρήθης και ευρέθης λειψός».

Ο καιρός γαρ εγγύς.