Είναι λεβέντης ο Έλληνας.

Αλλά μυαλό δεν βάζει. Παρά τα μύρια όσα δεινά έχουν φορτώσει στις πλάτες του οι διάφοροι εκλεκτοί του, αυτός εκεί! Συνεχίζει να τρέχει πίσω τους να παίζει το παιγνίδι τους, να κουβαλάει νερό στο μύλο τους.
Αυτό τουλάχιστο δείχνουν όσοι παρασυρμένοι από τους τοπικούς τους άρχοντες που φοβούνται ότι με τον «Καλλικράτη» η επανεκλογή τους (και όσα αυτή συνεπάγεται) είναι αμφίβολη, τρέχουν ξοπίσω τους, κλείνουν δρόμους, τελωνεία, αεροδρόμια, καίνε λάστιχα, μαυροσημαιοστολίζονται, και σε εποχές που κανείς δεν ξέρει τι του ξημερώνει αύριο αυτοί έχουν αναγάγει τις συνενώσεις σε κυρίαρχο θέμα.

Η αντίδρασή τους σε όσα συνέβησαν και όσα θα συμβούν σε όλους σε πανελλήνια κλίμακα περιορίστηκε σε καφενειακές συζητήσεις, αλλά για τις συνενώσεις… ποιος είδε τον θεό και δεν φοβήθηκε. Το ότι δεν έχουν ιδέα του τι θα γίνει με τον Καλλικράτη είναι λεπτομέρεια. Αρκεί που διαφωνεί ο δήμαρχος.
Η εκλογή του κάθε τοπικού Αγά (από την Αθήνα μέχρι τον πιο ασήμαντο Δήμο) με αφήνει αδιάφορο -σιγά μην ασχοληθώ με την εξουσιομανία του κάθε φίτσουλα- αλλά ξέρω ότι με τον «Καποδίστρια» (για την εφαρμογή του οποίου είχαμε πάλι τα ίδια «ηρωικά») τα πράγματα στους δήμους βελτιώθηκαν, τα έσοδα αυξήθηκαν, οι υπηρεσίες έγιναν έστω στοιχειωδώς καλύτερες. Και εν πάση περιπτώσει, αυτό είναι το πρόβλημα της χώρας σήμερα; Σε μια κλίμακα προβλημάτων, ο «Καλλικράτης» ούτε εικοστός δεν μπαίνει.
Αλλά είπαμε, για όσα τραβάει κανείς, το κεφάλι του φταίει…