Εγώ, ο ένας

Την δικτατορία αυτή, εγώ την έχω κερδίσει, μου αξίζει, την δικαιούμαι.

Το μαγαζί αυτό με την ψευδεπίγραφη ταμπέλα εγώ το ‘χω χτίσει.

Εγώ ο ένας και μοναδικός!

Βοήθησαν βέβαια και βοηθούν κι άλλοι πολλοί, αλλά ο πρωτεργάτης, ο πρωτομάστορας, ο αρχιτέκτονας, ο επιβλέπων μηχανικός είμαι εγώ. Γι αυτό έχω και περισσότερα δικαιώματα από τους συνοικούντες.
Αισχροκερδώ, νοθεύω τρόφιμα, χτίζω όπου θέλω και ότι θέλω, ρυπαίνω τα πάντα από περιβάλλον και ανθρώπους μέχρι ψυχές και συνειδήσεις, εκμεταλλεύομαι φιλίες και καταστάσεις, λαδώνω και λαδώνομαι σπαταλώ πόρους και ιδιοποιούμαι εθνικό πλούτο. Εμπορεύομαι χωρίς να πληρώνω δασμούς ΦΠΑ και άλλες αηδίες, καταναλώνω συνέχεια και άσκοπα ενέργεια ακόμα και για να πλύνω τα δόντια μου να στίψω ένα λεμόνι ή να ετοιμάσω τον φραπέ μου. Δεν πληρώνω φόρους και ασφαλιστικές εισφορές, δεν αναγνωρίζω ανάγκες μεγαλύτερες από τις δικές μου γι αυτό δεν περιμένω σε καμιά σειρά, οδηγώ και παρκάρω όπως και όπου με βολεύει, το συμφέρον μου προέχει γιατί εγώ είμαι ο ένας. Υποχρεώσεις έχω μόνο απέναντι στον εαυτό μου, όλες οι άλλες είναι για τους αφελείς θαμώνες του χώρου. Δεν εκλέγομαι γιατί έτσι κι αλλιώς εγώ είμαι ο εκλεκτός, δεν παραλείπω όμως να εκλέγω όσους μου κλείνουν το μάτι, στο κάτω κάτω μια διαδικασία παραμύθι είναι, έτσι για το καλό όνομα του μαγαζιού. Καίω, μπαζώνω ρέματα, νταμαριάζω βουνά, αφανίζω λίμνες και ποτάμια, στέλνω τις βρωμιές μου στη θάλασσα. Δεν αναγνωρίζω κανένα βασίλειο φυτικό ή ζωικό, όλα είναι γι την δική μου βολή και ικανοποίηση, διαφορετικά δεν θα λεγόταν «φυτά» και «ζώα». Οι δρόμοι, τα δάση οι θάλασσες είναι δικά μου γιατί είπαμε είμαι ο ένας. Όλοι μου χρωστάνε και σε κανέναν δεν χρωστάω, και κάθε αντίθετος ισχυρισμός προέρχεται από τους φουκαράδες και τους αδύνατους.
Εκπροσωπώ τη δικτατορία του ενός, έχω γερό στομάχι και μεγάλα αρχίδια, είμαι ξύπνιος και δε μασάω. Ζήτω μου!