Κυριακή 14 Φεβρουαρίου 2010

Η μέρα που θάψαμε τον Βαλεντίνο

Ήμουν νιόπαντρος, άρα και νέος και είπα να κάνω κάτι για την ημέρα των ερωτευμένων. Πριν παραλάβω τη γυναίκα μου, σταμάτησα σ' ένα ανθοπωλείο, πήρα 5-6 τριαντάφυλλα διαφόρων αποχρώσεων, τα μάδησα και γέμισα το κάθισμα του συνοδηγού με ροδοπέταλα. Τα σκέπασα με μια εφημερίδα και μόλις έφτασα εκεί που με περίμενε της άνοιξα την πόρτα και τράβηξα την εφημερίδα. Κοίταξε την κατάσταση του καθίσματος και με απορημένη έκφραση ρώτησε:
"Τι, εδώ πάνω θα καθήσω;"
Αυτό ήταν φίλοι και φίλες. Τον θάψαμε τον καραγκιόζη στην πρώτη "γιορτή" και χάρη στη γυναίκα μου ούτε ένα κερί δεν του ανάψαμε έκτοτε.
Η γυναίκα τελικά μπορεί να σε βάλει στον ίσιο δρόμο!

Πήρα αφορμή από την ανάρτηση του http://hackaday-thema.blogspot.com/2010/02/blog-post_13.html?utm_source=feedburner&utm_medium=feed&utm_campaign=Feed%3A+thema+%28%3F%3F%3F%3F%29

5 σχόλια:

  1. χαχαχααχα...καλά του κάνατε. έτσι πρέπει.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Α...τον καημένο τι σας έφταιγε μωρέ άλλοι θέλουν θάψιμο!!

    Αυτός ο hack έδωσε έμπνευση με το άρθρο του!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Συμφωνώ!!!
    Μπορεί να μας βάλει στον "ίσιο δρόμο" με κάθε έννοια. Κυρίως, δε, να μας κάνει να χάσουμε τις ("αισιόδοξες") αυταπάτες που έχουμε για το "ανίσχυρο" (εδώ ξεκαρδιζόμαστε) φύλο και να μας φύγουν οι παρωπίδες δια παντός...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. εχω και γω ένα πχ πάνω κάτω το ίδιο.
    Πήρα μία μεγάλη πάστα σεσχήμα καρδιάς και την πρόσφερα στην κυρά μόλις ξύπνησε ! Ε την έφαγε χωρίς να δώσει καμία σημασία!!
    Αυτό ήταν, τέλος!

    υγ Μην νομίσει κανείς πως είναι καμία φακλάνα που έχει το μυαλό της στην μάσα, 56 κιλά είναι. :)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. @ad noctum & paokland
    όπως και να 'χει, καλά να 'μαστε και του χρόνου!

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Για να δω τι λέτε κι εσείς...