Και γιατί 300 παρακαλώ;

Ο αριθμός 300 καθιερώθηκε για τους εκλεγόμενους βουλευτές σαν κάποιο είδος τιμής προς τους 300 των Θερμοπυλών.
Όμως
με δεδομένο ότι πέραν του αριθμού δεν υπάρχει καμιά σχέση μεταξύ των μεν και των δε, ούτε στη φιλοπατρία, ούτε στο ηθικό ανάστημα, ούτε στον αλτρουισμό και την αυτοθυσία, ούτε στην τιμιότητα και την ευθύτητα, ούτε στην αξιοσύνη την ευθυκρισία την ανυστερόβουλη σκέψη,
και με την προσθήκη ότι
πολλοί εξ αυτών δεν μιλάνε καν στις συνεδριάσεις και πολλοί απ’ αυτούς που μιλάνε μπουρδολογούν στην κυριολεξία, στο σύνολό τους δε αυτοπεριορίζουν το ρόλο τους στο να ψηφίζουν αυτά που λέει το κόμμα, τότε
γιατί να είναι 300 και όχι 150 (βαριά βαριά);
Τώρα που ψάχνουμε ευρώ ευρώ να καλύψουμε τις τρύπες που οι παραπάνω άχρηστοι άνοιξαν, δεν θα είναι ευεργεσία προς το Έθνος ο περιορισμός τους κατά 50%.
Μπακαλίστικα υπολογίζω ότι ο κάθε βουλευτής κοστίζει στον κρατικό κορβανά (αποζημίωση, βουλευτικά γραφεία, τηλέφωνα, αυτοκίνητα, αεροπορικές μετακινήσεις, αποσπασμένοι δημ. υπάλληλοι στα γραφεία τους, συμμετοχή σε επιτροπές κλπ) πάνω από 20.000 ευρώ το μήνα, έχουμε ένα σύνολο 150 Χ 20.000 Χ 12 = 36.000.000 ευρώ.
Και επιμένω στο να αμείβονται όσοι απομείνουν με το ποσό που εισέπρατταν από την εργασία τους πριν βολευτούν (άσε που κάποιοι δεν έχουν εργαστεί ποτέ).