Κάτι για τον ΠΑΟΚ

Νομίζω ότι κάτι δείχνει να αλλάζει στον ΠΑΟΚ.
Μετά την πολύ καλή εμφάνιση στο Β’ ημίχρονο στην Καβάλα, ήρθε η χθεσινή στο Ηράκλειο. Μια ομάδα που αποδεικνύει σταθερά ότι για να της βάλεις γκολ πρέπει να βασανιστείς, μια ομάδα που άρχισε να δείχνει εμπιστοσύνη στις ικανότητες και δυνατότητές της, που δεν την παίρνουν από κάτω οι συνεχείς αναποδιές όπως οι χθεσινές στα κεντρικά μπακ, με παίκτες που την σέβονται και προσπαθούν να την βοηθήσουν έστω και άρρωστοι (Κοντρέρας) με παίκτες που δεν υποκύπτουν στην πίεση της γκρίνιας της δικής τους κερκίδας (Ίβιτς) με προπονητή που νοιάζεται μόνο να είναι συνεπής προς αυτό που πιστεύει και δεν αναλώνεται σε δημόσιες σχέσεις. Με μια διοίκηση που βλέπει μπροστά, διαχειρίζεται σωστά και ακολουθεί ένα πλάνο που οδηγεί ψηλότερα.
Και μια που ο Ίβιτς μου έδωσε για πολλοστή φορά το δικαίωμα, θέλω να πω ότι η συμπεριφορά απέναντί του είναι παραπάνω από άδικη. Όταν ο Σέρβος είναι καλός (και συνήθως είναι) όλος ο ΠΑΟΚ ανεβαίνει. Ο άνθρωπος και κόβει και ράβει και σκοράρει. Δεν είναι λένε γρήγορος. Το ‘παμε. Αν ήταν ΚΑΙ γρήγορος δεν θα ήταν όχι στην Τούμπα αλλά ούτε στην Ελλάδα. Το παιδί είναι φιλότιμο, αγωνιστικό, παθιασμένο, ικανό, δυνατό…
Και όσον αφορά τη βαθμολογική διαφορά με τους από πάνω και τους από κάτω, βάλτε μόνο τους βαθμούς με Πανιώνιο και Ατρόμητο που μας έκλεψαν και τα ξαναλέμε…

Ξεχωριστή μνεία στην παγκόσμια κλάση που λέγεται Γκαρσία