Πού να βρείς άκρη…

Όπως ισχυρίζομαι, στην αρχή ήταν η Ελλάς. Αυτή μετά γέννησε το χάος και μετά ακολούθησε η εξέλιξη (των άλλων)Δουλεύεις 30 χρόνια, πληρώνεις βαρβάτες εισφορές στο ΙΚΑ που γνωματεύει ότι με τέτοιες εισφορές είσαι ανταποδοτικός και δικαιούσαι να συνταξιοδοτηθείς χωρίς όριο ηλικίας, είσαι στην κατηγορία «βαρέων – ανθυγιεινών», έρχονται και κάτι υπουργοί και σου λένε τα γνωστά χουβαρνταλίκια «μην κάτσεις άλλο, κι εμείς θα σου δώσουμε το εφ’ άπαξ στο 100% (αντί του 80%)», και σηκώνεσαι και φεύγεις. Περνάει κι ένας χρόνος ώσπου να πάρεις την πρώτη σύνταξη και μόλις την πάρεις κάτι δεν σου φαίνεται καλά. Ο νόμος λέει ότι όσοι είναι στα «βαρέα – ανθυγιεινά» παίρνουν τη σύνταξή τους προσαυξημένη κατά 20% απ’ όσο προβλέπει το κλιμάκιο στο οποίο ανήκουν. Εσύ όμως δεν την βλέπεις αυτή την προσαύξηση και κάνεις μια ένσταση. Περνάει χρόνος και το Ίδρυμα σου απαντάει ότι συνταξιοδοτήθηκες με χαριστική διάταξη (το 100% του εφ’ άπαξ που λέγαμε). Ξανακάνεις ένσταση «ρε μάγκες, το εφ’ άπαξ δεν μου το δώσατε εσείς αλλά ο εργοδότης μου, τι σχέση έχει με τα βαρέα ανθυγιεινά;» Ξανά αναμονή, κάποια στιγμή σε καλούν σε μια επιτροπή, τους τα λες σε ακούνε, «θα σας απαντήσουμε», και κάποτε παίρνεις μια επιστολή που σου λέει «το αίτημά σας απορρίφθηκε». Μ’ αυτά κι αυτά έχουν περάσει 5 χρόνια, και μη έχοντας άλλο δρόμο ξεκινάς δικαστικά. Περνούν 2 χρόνια και τα Διοικητικά δικαστήρια δεν έχουν ορίσει ακόμα δικάσιμο! Η συμμορία σκέφτηκε «που θα πάει, δεν θα πεθάνουν οι μπιπ μπιπ;»Ευτυχώς που οι προσφυγές είναι ομαδικές και ο δικηγόρος δουλεύει με ποσοστά, γιατί αλλιώς δεν θα αντέχαμε τα έξοδα των συνεχών δικών όταν με το καλό αρχίσουν. Ίδωμεν…