Γιατί ρε παιδιά;

Στην καθημερινή μου βόλτα στα μπλογκς που παρακολουθώ, έπεσα σ’ έναν καυγά που με στενοχώρησε και μ’ έβαλε σε σκέψεις.

Δυό bloggers που με βοήθησαν πολύ όταν ξεκινούσα, που είχαν επαφή, που αντάλλαζαν ιδέες για το blogging, καταρτισμένοι κι επιδέξιοι και οι δύο, έφτασαν για λόγους που δεν ξέρω και δεν ανέτρεξα σε προηγούμενες αναρτήσεις για να τους βρω, σε σημείο να ανταλλάξουν βαρειές κουβέντες δημοσίως.

Πέρα από ότι λυπήθηκα, αναρωτήθηκα τι διάολο κάνουμε όλοι εμείς που φτιάξαμε από ένα blogaki και δημοσιεύουμε τις σκέψεις, τις θέσεις, τις ιδέες και τους προβληματισμούς μας, τον χαβαλέ μας στο κάτω κάτω, απευθυνόμενοι σε άγνωστους αναγνώστες. Κυνηγάμε κάτι; Κάνουμε κανένα διαγωνισμό ποιός είναι ο καλύτερος; Και τι θα πεί καλύτερος; Για κάποιους επισκέπτες είμαστε καλοί, για κάποιους αδιάφοροι, για κάποιους ενδεχομένως και γελοίοι. Ποιός ο λόγος λοιπόν τέτοιων αντιπαραθέσεων και τέτοιας έντασης; Σκεφτήκατε φιλαράκια, μήπως η κόντρα σας απογοήτευσε κάποιους από τους επισκέπτες σας; Για δείτε το κάπως ηπιότερα το θέμα…
Σας τα λέω όχι βέβαια σαν «καλύτερος», απλά σαν μεγαλύτερος.